[เถรี]

แต่ถ้าหากว่าฝีมือไม่ดี กำลังสมาธิไม่สูง กระทบกับกิเลส ไม่ว่าจะระหว่างเดินทางหรือระหว่างทำงาน กำลังสมาธิเคลื่อนคลายหรือสลายตัวไป เราก็ต้องรีบหาเวลาเหมาะ ๆ ภาวนารักษากำลังใจให้มั่นคงเสียใหม่

สมัยฝึกหัดอาตมาให้วิธีเข้าส้วม แต่ว่าเข้านานนิดหนึ่ง ก็คือภาวนาจนลมหายใจทรงตัวแล้วค่อยออกมา อย่าทำให้คนอื่นเห็น ไม่อย่างนั้นจะเป็นขี้ปากเขา เมื่อกำลังใจทรงตัวก็อาศัยได้อีกหลายชั่วโมง พอถึงเวลาเลิกงานแล้วมีเวลาก็รีบภาวนา แต่ส่วนใหญ่ตอนเลิกงานก็มักจะเหนื่อยจนหมดสภาพ

ดังนั้น...ถ้าหากว่าทำหน้าที่ของเรา ไม่ว่าจะเป็นอาบน้ำชำระร่างกาย หาอาหารให้กิน ซักผ้า ฯลฯ หมดงานประจำวันแล้ว ถึงเวลาก่อนนอนก็กราบหมอนเสีย ๓ ครั้งแล้วนอนไปเลย เหนื่อยมาทั้งวันจะให้นั่งภาวนาก็ไม่ไหว นอนภาวนาจับลมหายใจแทน ให้คิดว่าร่างกายของเราที่นอนเหยียดยาวลงไปก็เหมือนกับคนตาย ถ้าหากว่าไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกในวันรุ่งขึ้น หรือว่าหมดอายุขัยตายลงไป เราขอไปพระนิพพานที่เดียว

แล้วกำหนดลมหายใจ กำหนดคำภาวนา หรือว่าเกาะภาพพระของเราไว้ให้หลับไป พยายามหมุนเวียนทำอย่างนี้ไปทุกวัน กำลังใจของเราจะมั่นคง มีกำลังในการสู้กิเลส มีกำลังในการทวนกระแสโลก ท้ายที่สุดก็สามารถตัดและข้ามกระแสไปได้ เข้าสู่พระนิพพานตามที่พวกเราหวัง



ลำดับต่อไปก็ให้ทุกท่านภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านเติมบุญ
วันศุกร์ที่ ๕ ตุลาคม ๒๕๖๑
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทาริกา)