[โอรส]

ถาม : ตั้งใจไว้ว่าที่ไหนบูรณะห้องน้ำจะทำบุญ ?
ตอบ : ลักษณะนี้เป็นลักษณะเดียวกับพระพากุละเถระ พระพากุละเถระประวัติท่านพิสดารมาก ท่านบวชเป็นพระแล้วเป็นเอตทัคคะ คือ เป็นผู้ที่มีความสามารถยอดเยี่ยมในด้านเป็นผู้ที่มีโรคน้อย ปกติแล้วพระต้องฉันเภสัชรักษาโรคอยู่เสมอ พระพากุละเถระนี่ในชีวิตแม้แต่สมอชิ้นเดียวก็ไม่เคยฉัน

ตอนที่ท่านเกิด พอเกิดมาตัดสายสะดือเสร็จ พี่เลี้ยงอุ้มลงไปล้างตัวที่ท่าน้ำ ปลาใหญ่ฮุบตูมเดียวเอาไปเลย ปรากฏว่าปลาใหญ่ตัวนั้นว่ายข้ามเมืองไปอีกเมืองหนึ่ง แล้วไปติดข่ายเข้า พ่อค้าเขาก็เอามาขายในตลาด คนรับใช้ของเศรษฐีเมืองนั้นเจอเข้า เลยซื้อปลาไปเพราะเห็นว่าอ้วนดี พอเอาไปทำอาหาร ผ่าท้องปลาออกมา เด็กชายพากุละยังดิ้นกระแด่ว ๆ อยู่เลย ไม่เป็นอะไร เพราะบุญรักษาอยู่ได้

พอดีเหลือเกินว่าเศรษฐีนั่น เขาพยายามอย่างไรก็ไม่มีลูก พอเห็นเด็ก โอ๊ย...สวรรค์ประทานให้ ดีอกดีใจทั้งผัวทั้งเมีย อุ้มชูเลี้ยงดูรักยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจ เรื่องก็ลือออกไปว่า เศรษฐีนี่ได้ลูกจากท้องปลา ทางด้านโน้นได้ยินก็ ลูกกูนี่หว่า ..(หัวเราะ).. ก็ตามไปทวง เขาก็ไม่ให้ ก็เขาได้มาเอง

เรื่องเลยไปถึงพระราชา พระองค์ต้องมาตัดสินให้ว่า ให้อยู่ทางบ้านนี้ ๓ เดือน แล้วไปอยู่บ้านโน้น ๓ เดือน ท่านก็เลยได้ชื่อว่า พากุละ คือจากตระกูลสู่ตระกูล กลับกันไปกลับกันมา ผลัดกันเลี้ยงคนละ ๓ เดือน เป็นลูก ๒ ครอบครัว (พากุละ = สองตระกูล)

พอโตขึ้นมาหน่อยก็ได้บวช กลายเป็นพระอรหันต์ผู้ที่เลิศในทางเป็นผู้ที่มีอาพาธน้อย คือ ป่วยน้อย พระพุทธเจ้าตรัสว่า บุรพกรรมที่ทำให้ป่วยน้อยเพราะว่า ในอดีตเคยสร้างเว็จกุฎี คือ ส้วมถวายพระ เพราะฉะนั้น..พวกเราประเภทชอบสร้างส้วมนี่ พวกเดียวกันกับพระพากุละ ทำให้คนอื่นหมดทุกข์ ตัวเองก็เลยทุกข์น้อยไปด้วย ก็ขนาดสมอสักชิ้นหนึ่ง จะฉันเพื่อรักษาโรคยังไม่เคยเลย ความจริงน่าจะไม่หิวด้วยนะ..!


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ วันเสาร์ที่ ๓๐ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๓