[เถรี]

หลวงพี่ทีปเวลาซ่อมรถ ท่านก็ทำอยู่คนเดียว ทีนี้ท่านไม่ได้บอกอาตมานี่ ของอาตมาพอถึงเวลาพอหมดจากงานประจำก็เข้าที่ภาวนา คือจะช่วงชิงเวลาให้เป็นของตัวเองให้มากที่สุด ระยะแรกเราต้องสร้างตัวเองก่อน งานอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับสร้างความมั่นคงให้กับใจตัวเอง ถ้ามั่นคงแล้ว เวลาออกไปชนกับงาน จะได้มีกำลังสู้ ไม่อย่างนั้น..ดีก็ฟู ไม่ดีก็ฟุบ ขึ้น ๆ ลง ๆ เอาดีไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นไปไม่รอดหรอก

ตั้งแต่สมัยอยู่วัด เรื่องนี้ชอบจริง ๆ บางคนมานินทาพระเล็กให้อาตมาฟัง มาถึงพอเห็นอาตมาอยู่หน้าห้องยาม ก็คุยสารพัดเรื่อง ท้ายสุดก็วกมา "หลวงพี่ครับ..เขาว่าหลวงพี่เล็กนี่แย่มากเลย ทะเลาะเบาะแว้งกับชาวบ้าน สร้างความเสื่อมเสียให้กับวัดเป็นอย่างมาก" อาตมาเลยบอกว่า "ใช่เลยโยม พระรูปนี้ใช้ไม่ได้เลย ตั้งแต่อยู่วัดมาไม่เคยสร้างความดีอะไรให้กับวัด นอกจากสร้างความเดือดร้อนให้" พอมาตอนหลัง เขารู้ว่าเป็นอาตมา เขาตีหน้าไม่ถูก ...(หัวเราะ)... คนที่ช่วยด่าตัวเองก็มีด้วย ช่วงนั้นอาตมามีปัญหากับชาวบ้านเยอะ เพราะว่าไปคอยป้องกันพวกที่มาหาปลาหน้าวัด แล้วพระบางรูปท่านไม่ชอบใจ ก็ไปพูดให้ญาติโยมฟัง คนฟังไม่รู้ว่าอาตมาชื่อนั้น จึงจุดไต้ตำตอเข้าให้

ความจริงก็เป็นอะไรที่ทดสอบตัวเองได้ดีมาก ว่าถึงเวลาแล้วเราจะหวั่นไหวหรือไม่ ? ปล่อยวางได้หรือไม่ ? จริง ๆ แล้วต้องบอกว่า พวกท่านทั้งหลายเหล่านี้มีคุณูปการอย่างยิ่ง อาตมาที่ทุกวันนี้อยู่ได้เพราะพวกเขา ถ้าไม่ผ่านการทดสอบนี้มา ไม่มีวันจะมานั่งอยู่ตรงนี้ได้เลย..!"


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ ณ บ้านอนุสาวรีย์
เดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๒