[เถรี]

พวกเราทั้งหลายถือว่าโชคดี เกิดมาเป็นมนุษย์ได้พบพระพุทธศาสนา ได้มีโอกาสฟังธรรมแล้วเกิดความเลื่อมใส น้อมใจเข้ามาประพฤติปฏิบัติ ประชากรทั่วโลกห้าพันกว่าเกือบหกพันล้านคน มีบุคคลที่นับถือพระพุทธศาสนาอยู่ประมาณสี่ร้อยล้านเท่านั้น สี่ร้อยล้านที่ว่านี้จำนวนสองร้อยล้านเศษถือพุทธศาสนามหายานที่ปรารถนาการเกิดอีก อีกครึ่งที่เหลือยึดถือและปฏิบัติตาม ๆ กันมาโดยไม่มีเป้าหมายในชีวิตที่ชัดเจน

ประเทศไทยเราบอกว่า ๙๘ เปอร์เซ็นต์นับถือศาสนาพุทธ แต่มั่นใจได้เลยว่ามีแค่ไม่กี่แสนคนที่ได้เข้าวัดทำบุญเป็นประจำ แล้วบุคคลที่เข้าวัดทำบุญเป็นประจำก็ไม่แน่ว่าจะทำเพื่อความหลุดพ้น วัดใหญ่ ๆ ที่คนเข้าเป็นแสนเป็นล้าน อาตมาเคยสงสัยว่าทำไมเขาอธิษฐานขอถึงพระนิพพานในอนาคตกาล ทำไมไม่ขอเอาในปัจจุบันนี้ คนที่ได้ยินคำถามทำหน้างงมาก ว่าเราสามารถไปพระนิพพานในชาตินี้ได้ด้วยหรือ ? จึงเป็นที่ยืนยันว่า บุคคลอีกเป็นแสนเป็นล้าน ที่ไม่รู้จักคำว่าพระนิพพานอย่างแท้จริง แล้วจะไปได้อย่างไร ? พวกเราจึงกลายเป็นคนส่วนน้อย

ในเมื่อเป็นคนส่วนน้อย อัตราว่างมีมาก ถ้าเราไม่เร่งขวนขวาย ฉวยโอกาสที่อัตราว่างยังมีอยู่มากนี้ จับจองให้ตัวเราเป็นส่วนหนึ่งที่จะหลุดพ้นในชาติปัจจุบัน ก็ต้องบอกว่าพวกเราประมาทมาก ดังนั้น..ให้เร่งจองสถานที่ได้แล้ว จองตั๋วล่วงหน้าไปเลยครึ่งชาติ ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้นของเรา ไม่ต้องสนใจว่าเป็นสายไหน ไม่ต้องสนใจว่าเป็นโควตาของใคร ไม่ต้องสนใจว่าใครจะไปได้กี่คน แต่ “เราจะไป” ให้ตั้งกำลังใจไว้อย่างนี้ แล้วก็ขี่ลาของเราไปอย่างที่ว่า ค่อย ๆ เดินทีละก้าว ท้ายสุดก็ถึงจุดหมายปลายทางไปได้เอง


พระครูวิลาศกาญจนธรรม
โอวาทช่วงบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรม
วันที่ ๗-๙ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๗ ณ วัดท่าขนุน
(ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยรัตนาวุธ)