[เถรี]

“ทุกครั้งที่เกิดอุบัติเหตุอาตมาไม่เคยเป็นอะไรเลย บางทีกระจกถล่มลงมาทั้งบาน เต็มตัวไปหมด อาตมาก็เฉย ๆ พอถึงเวลาเปรี้ยง..ยกแขนจีวรบังหน้า กันเศษกระจกเข้าตา พอเหตุการณ์สงบเรียบร้อยลดมือลงมา อื้อหือ..พราวไปทั้งตัวอย่างกับลิเกติดเพชร มีแต่กระจกเป็นเม็ด ๆ เต็มไปหมด

ของบางอย่างวาระกรรมมาถึง แต่ว่ากุศลของทาน ศีล ภาวนา ช่วยได้ โดยเฉพาะวัตถุมงคล ถ้าผ่านพิธีพุทธาภิเษกที่ถูกต้อง จะมีเทวดารักษา ถึงเวลาไปไหนอย่าลืมอาราธนา จะได้ปลอดภัยตลอดทาง หลายครั้งก็ปลอดภัยแบบไม่น่าเป็นไปได้

มีอยู่ครั้งหนึ่งอาตมาลุ้นจนหมดแรงเลย ก็คือเจอสิบแปดล้อตัดหน้า ตอนนั้นคนขับยังหนุ่มอยู่ ห้าวมาก ขับ ๑๔๐ กม./ชม. เวลาตี ๔ กว่า ๆ รถพ่วงสิบแปดล้อพรวดจากข้างทางออกมาเต็มถนน อาตมาก็ต้องช่วยเบรกสุดตัวเลย คนขับรถนี่ถอดใจแล้วว่าชนแหลกแน่นอน ปรากฏว่าห่างสักไม่ถึงครึ่งคืบก็หยุดได้ ส่วนเจ้าสิบแปดล้อนั่นไม่แลเราหรอก ก็ไปของเขาต่อ คราวนี้การที่ใช้กำลังใจมากเกินไป ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองหมดแรงไปเลย”