[ปภัสสรญาน]

กราบเรียนถามพระอาจารย์ครับว่า

๑. การฆ่าสัตว์ในแต่ละประเภท ได้แก่ การฆ่าใหญ่กับการฆ่าสัตว์เล็ก การฆ่าสัตว์บกกับการฆ่าสัตว์น้ำ มีโทษหนักเบาแตกต่างกันหรือไม่ อย่างไรครับ

๒. บาปของการฆ่าสัตว์ส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับวิวัฒนาการของสัตว์ คือยิ่งมีวิวิฒนาการมาก ยิ่งบาปมาก ถูกต้องหรือเปล่าครับ

๓. คติของไทยในอดีต ไม่นิยมฆ่าสัตว์ใหญ่เนื่องจากคิดว่าเป็นบาปมาก จึงนิยมกินปลากินสัตว์เล็กเป็นอาหาร ในขณะที่คติของทางทิเบตเดิมจะนิยมฆ่าสัตว์ใหญ่เพื่อเป็นอาหาร เนื่องจากสัตว์ใหญ่เพียงตัวเดียวสามารถเลี้ยงคนได้มาก จึงขอเรียนถามหลวงพ่อว่า คติความเชื่อใดจะทำให้ได้บาปน้อยกว่ากันครับ

๔. ที่พระอาจารย์กล่าวว่า สัตว์ต่าง ๆ ล้วนเป็นจิตวิญญาณของมนุษย์ แต่อยู่ในร่างกายสัตว์ เช่นนั้นแล้วสัตว์ทุกชนิดล้วนมีอารมณ์ความคิดความรู้สึกแบบเดียวกับมนุษย์ ใช่หรือไม่ครับ

๕. แล้วสัตว์บางชนิด โดยเฉพาะสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง เช่น แมงกะพรุน จะมีปัญญาความคิดเช่นเดียวกันกับมนุษย์ด้วยหรือเปล่าครับ

๖. ไรแดงที่เลี้ยงเพื่อเป็นอาหารปลานั้น นับเป็นสัตว์หรือเปล่าครับ และการนำไปเป็นอาหารปลาจะเป็นกรรมปาณาติบาตหรือไม่ครับ

๗. การเลี้ยงปลาสวยงามเพื่อขายจะเป็นบาปประการใดหรือไม่ครับ

กราบขอบพระคุณครับ