[ลัก...ยิ้ม]

อย่ากลัวทุกข์ เพราะทุกข์เป็นของจริง


จากนั้นสมเด็จองค์ปฐม ได้ทรงพระเมตตามาตรัสสอนต่อ ดังนี้

๑. “อย่ากลัวทุกข์ เพราะทุกข์นั้นเป็นของจริง อันเป็นของคู่กันมากับขันธ์ ๕ มีชาติทุกข์ เป็นต้น”

๒. “เมื่อประสบกับความทุกข์ ก็จงอย่ากล่าวโทษผู้อื่น กฎของกรรมเกิดได้ เพราะตัวของเราทำเอาไว้เอง จงหมั่นทำจิตให้ยอมรับ ชดใช้กฎของกรรมนั้นไปโดยสงบ”

๓. “มองด้วยตาปัญญา ให้เห็นโทษของกรรมมาจากสาเหตุอันใด มองแล้วจงยอมรับว่า เหตุมาจากการล่วงละเมิดปัญจเวรทั้ง ๕ หรือกรรมบถ ๑๐ ข้อใดข้อหนึ่ง อันมีเราเป็นผู้กระทำผิดด้วยความหลงมาแต่กาลก่อน”

๔. “จิตมีความหลงผิด จึงใช้กาย-วาจา กระทำอย่างผิด ๆ กาลนั้นจิตเรายังไม่มีปัญญา จึงเห็นผิดเป็นชอบ เพลานี้พวกเจ้าได้รับการอบรมทางปัญญามาพอสมควร อย่าให้อารมณ์มิจฉาทิฏฐิมันเข้าครอบงำจิต ให้เกิดความโง่เขลาเบาปัญญาขึ้นอีก”

๕. “พยายามพยุงกำลังของจิตเอาไว้ ด้วยอานาปานุสติกรรมฐานให้ดี ๆ ใช้วิปัสสนาภาวนาพิจารณาถึงกฎของความเป็นจริงอย่างถ่องแท้ ใช้ความพยายามดูอารมณ์ที่ฟอกจิตอยู่ให้เห็นว่า ขณะใดมีโมหะ-โทสะ-ราคะเข้าครอบงำอยู่บ้าง แล้วพยายามใช้กรรมฐานแก้จริตเข้าทำลายอารมณ์เศร้าหมองเหล่านั้น จนกว่าจิตจะผ่องใสขึ้นมาได้ ทำให้เป็นปกติ พยายามดูอารมณ์ของจิตอยู่ตลอดเวลา ให้นำไปใคร่ครวญพิจารณาและปฏิบัติด้วย จักให้ได้ผลดีก็ต้องไม่ทิ้งอิทธิบาท ๔




ที่มา ธรรมที่นำไปสู่ความพ้นทุกข์ (เล่ม ๔)
รวบรวมโดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน