[เถรี]

"แล้วฉลองให้ผมทำไมวะ ? ทำอย่างกับผมไม่มีสตางค์จัดฉลอง บอกแล้วว่าอาจารย์เล็ก วัดท่าขนุน อาจจะขาดได้ทุกอย่าง แต่เรื่องสตางค์ไม่ขาดแน่ ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้น นี่ถ้าจะฉลองย้อนหลังผมมีให้ฉลองทุกปีแหละ เพราะว่ารับรางวัลมาทุกปี แล้วผมรับอะไรมาบ้างพวกท่านรู้หรือเปล่า ? ไม่รู้หรอก รับมาผมก็ทิ้งให้ฝุ่นจับอยู่นั่นแหละ

การที่คนอื่นเขายกย่องเรามีอยู่ ๒ อย่าง อย่างแรก...เรารู้เท่าทันก็เสมอตัว อย่างที่ ๒ ถ้าเรารู้ไม่เท่าทันแล้วเหลิง ลอยลมตามไปก็ขาดทุน โลกธรรม ๘ นั่นแหละ มีลาภคู่กับเสื่อมลาภ มียศคู่กับเสื่อมยศ มีสรรเสริญคู่กับนินทา มีสุขคู่กับทุกข์ ทำใจไม่ได้ก็หวั่นไหว ที่ไหว ไหวตรงไหน ? ลองดูซิ...ถ้าหากว่าบอกว่าถูกรางวัลที่ ๑ เป็นอย่างไร ? ไม่ได้ไหวแต่ใจนะครับ ผมว่าไหวทั้งตัวและครอบครัวด้วย แล้วต่อไปเกิดหวั่นขึ้นมา หวั่นอะไร ? กลัวไม่ได้เงิน กลัวโดนปล้น กลัวคนจะมาขอความช่วยเหลือ ฉะนั้น...ที่โบราณเขาใช้คำว่า "หวั่น" และ "ไหว" นี่ถูกต้องเลยนะครับ

ถ้ารักษากำลังใจไม่ได้ก็ไหว กลัวว่าจะไม่ได้ หรือว่ากลัวจะเจอ ที่ว่ากลัวจะไม่ได้ก็คือ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ที่ว่ากลัวจะเจอก็คือ เสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์ ผมว่าผมบรรยายไปพวกคุณก็จำไม่ได้อยู่ดีแหละว่าอะไรหวั่น อะไรไหวอีก ต้องส่งไปอัพเกรดเพิ่มแรมสมอง ความจำพวกคุณจะได้เยอะขึ้นหน่อย...!"