[หยาดฝน]

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้นั้นเราก็มักจะเวียนว่ายตายในส่วนของ “เหฏฐิมสงสาร” ก็คืออบายภูมิทั้งสี่ ได้แก่ สัตว์นรก เปรต อสุรกาย และสัตว์เดรัจฉาน เพราะว่าโดยธรรมชาติแล้วนั้นพวกเราทั้งหลายมีการกระทำที่ไหลลงต่ำเป็นปกติ ก็แปลว่า กาย วาจา ใจ ของเราทั้งหลายเหล่านั้น สั่งสมแต่ในส่วนที่เป็นอกุศลกรรมเสียมาก โอกาสที่จะได้เกิดมาเป็นมนุษย์จึงยากอย่างเหลือแสน

ดังที่อรรถกถาจารย์ท่านเปรียบเอาไว้ว่า เหมือนดั่งกับมีเต่าตาบอดตัวหนึ่งอยู่ในทะเลที่เต็มไปด้วยคลื่นลม ได้นำเอาแอกเล็ก ๆ อันหนึ่งโยนลงไปในทะเลแห่งนั้น ระยะเวลา ๑๐๐ ปี เต่าตัวนั้นจะโผล่ขึ้นมาครั้งหนึ่ง ถ้าหากว่าศีรษะของเต่าสวมกับแอกพอดี นั่นคือโอกาสที่เราจะได้เกิดเป็นมนุษย์ครั้งหนึ่ง ซึ่งจะเห็นได้ว่าเป็นไปได้โดยยากมาก

แล้วถ้าหากนับตามวิทยาการสมัยใหม่ที่หมอเขาบอกว่า ก่อนที่เราจะจุติ หรือปฏิสนธิในครรภ์ของมารดานั้น ต้องมีการต่อสู้กันในระหว่างเชื้อที่พ่อให้ไว้เป็นล้าน ๆ ตัว เราเองนั้นหลุดมาเป็นหนึ่งในหลายล้านนั้นได้ ก็ต้องถือได้ว่าเป็นการกระทำที่ยากยิ่งเหลือแสน