[เถรี]

หลายท่านคิดว่าเราปฏิบัติเพียงเพื่อเป็นอุปนิสัย เพียงเพื่อเป็นเหตุเป็นปัจจัยเท่านั้น อาตมาขอยืนยันว่าคิดผิด ถ้าหากว่าเราสามารถปฏิบัติภาวนาได้ แสดงว่าบารมีของเราควรแก่การบรรลุธรรมแล้ว ยิ่งรอช้าเท่าไรก็ยิ่งเกิดนานเท่านั้น ยิ่งเกิดนานเท่าไรก็ยิ่งทนทุกข์ทรมานอยู่ในภพภูมิต่าง ๆ นานเท่านั้น เพราะฉะนั้น...หนีไปได้เร็วเท่าไร ก็ต้องไปให้เร็วเท่านั้น

ในส่วนของการปฏิบัติที่นี่ก็ไม่ใช่ว่าเคร่งครัดกันทั้งวันทั้งคืน อย่างช่วงบ่ายก็เริ่มบ่ายโมงตรง ไปเลิกบ่ายสามโมง แค่ ๒ ชั่วโมงเท่านั้น เวลาที่เหลือมีมากเกิน ๒ ชั่วโมง อย่าปล่อยให้สภาพจิตของเราฟุ้งซ่านจนขาดทุน แต่ให้ใช้เวลาที่เหลือนั้นในการประคับประคองรักษาอารมณ์ที่เราปฏิบัติได้เอาไว้ เพราะการปฏิบัติธรรมเหมือนกับการว่ายทวนน้ำ ถ้าเราว่ายมาแล้วปล่อยให้ไหลตามน้ำไป เราก็ต้องว่ายกลับมาใหม่ พอกลับมาใหม่แล้วปล่อยให้ไหลตามน้ำไปก็ต้องว่ายอีก เราจะกลายเป็นคนขยัน ทำงานทุกวันแต่ไม่มีผลงานเลย

ถึงได้ว่าทำไมปฏิบัติธรรมปีหนึ่งก็แล้ว ๒ ปีก็แล้ว ๓ ปี ๕ ปีก็แล้ว ไม่ได้ก้าวหน้าไปกว่าเดิมเลย ก็เพราะว่านอกจากจะปล่อยกำลังให้รั่วไหลไปหมดแล้ว เรายังรักษากำลังใจไม่ได้อีกด้วย