[ลัก...ยิ้ม]

ปลาตะเพียนเงิน ตะเพียนทอง มอบแหวน

หลวงพ่ออยู่อบรมสั่งสอนข้าพเจ้า ๓ พรรษาก็กลับไปอยู่วัดของท่าน ได้ไปส่งท่านและพักอยู่กับท่าน ๕ คืน ได้สนทนาธรรมและขอให้หลวงพ่อไปเยี่ยมข้าพเจ้าบ่อย ๆ

คืนหนึ่งนั่งคุยกันอยู่ ๒ คน ท่านถามว่า “อยากได้แหวนใช้ไหม ? หากอยากได้ พรุ่งนี้เช้าจะพาไปเอา” ข้าพเจ้าบอกว่า “อยากได้ แต่ถ้าหลวงพ่อจะซื้อให้ ไม่เอา” ท่านบอกว่า “ไม่ต้องซื้อหรอก จะไปขอแม่ปลาตะเพียนเงิน ตะเพียนทองให้ ปลาสองตัวนี้เฝ้าสมบัติอยู่ในบึงต้นกะบก” บึงที่หลวงพ่อเคยไปปฏิบัติธรรมได้ธรรมขั้นสูง “ที่นั่นเขาเคยเอาขึ้นมาให้ดู จะไปขอเขาให้ ไว้ใช้คุ้มครองตัวสักวง เขาคงไม่หวงหรอก ตอนเช้าค่อยไปกัน อยู่ไม่ห่างจากวัดมากนัก เดินลัดป่าไปประมาณ ๓ ชั่วโมง เดินไหวไหม ?” ข้าพเจ้าตอบท่านว่า “ไหว”ท่านเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ในบึงต้นกะบกให้ฟังมากมาย ฟังไม่เบื่อ ไม่ง่วง ชวนให้ติดตาม ฟังเรื่องราวแปลก ๆ ลึกลับ ไม่คิดว่าโลกนี้จะมีอะไรน่าศึกษามากมาย

ตอนเช้ากินข้าวแล้ว พร้อมเตรียมเสบียงอาหารกลางวันไปด้วย เพื่อถวายหลวงพ่อและข้าพเจ้าจะได้กินกันหิว หลวงพ่อห่มจีวรเรียบร้อยก็ชวนข้าพเจ้าเดินทางเข้าป่า *มีทางเดินเล็ก ๆ เป็นทางเดินด้านหลังวัด เดินไปพักไป เป็นระยะ ๆ ไม่รีบร้อนอะไร คุยกันไปด้วย ท่านเล่าเรื่องต่าง ๆ ที่ท่านได้พบพานไปตลอดทาง เพื่อไม่ให้เหนื่อยจากการเดินทาง ยิ่งเดินยิ่งไกล

ไปถึงบึงต้นกะบก เป็นหนองน้ำใหญ่ มีต้นไม้ขึ้นรอบ ๆ บึง ทั้งต้นเล็ก ต้นใหญ่ น้ำใสสะอาด บริเวณร่มรื่น อากาศเย็นชื่นใจ ใช้เวลาเดินทางเกือบสี่ชั่วโมง ถึงเวลาอาหารเพลพอดี ได้จัดอาหารถวายท่าน ท่านฉันเล็กน้อย กินข้าวกันเสร็จ ท่านบอกให้พักผ่อนก่อน ท่านชี้ให้ดูสะพานไม้ที่ยื่นไปในบึงไม่กว้างมากนัก เดินไปมีพื้นศาลาไม้เก่า ๆ รูปสี่เหลี่ยมเลยขอบบึงเข้าไป นั่งได้ประมาณสี่คน

ท่านบอกว่าท่านได้นั่งปฏิบัติอยู่บนพื้นไม้สี่เหลี่ยมนั้น ไปที่นั่นกันดีกว่า เมื่อเข้าไปถึง* ท่านนั่งพักผ่อนอยู่พักหนึ่ง แล้วเข้าสมาธิอยู่ประมาณสามสิบนาที ท่านลืมตาขึ้นพร้อมพูดว่า “แม่ปลาตะเพียนเงิน ตะเพียนทองเอ๋ย วันนี้หลวงพ่อมาขอสมบัติสักชิ้นจะให้ไหมเล่า? จะเอาไปให้เจ้าของเขาคุ้มครองตัว อยู่ข้างนอกมันอันตราย ถ้าได้ก็ขึ้นมา”