[ทิดตู่]

เรื่องของมโนมยิทธิ วิชชา ๒ สมาบัติ ๘ หรืออภิญญา ๕ ทั้งหลายเหล่านี้ องค์สมเด็จพระชินสีห์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าและครูบาอาจารย์ของพวกเราต่างกล่าวว่าเป็น "โลกียวิสัย" คือ เป็นวิสัยของโลก ขึ้นชื่อว่าวิสัยของโลก ย่อมมีความไม่แน่นอน ทนอยู่ไม่ได้ แล้วก็ต้องสลายตัวไปในที่สุด ไม่พึงเป็นที่ยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นความดีสูงสุด และเป็นทั้งหมดแห่งการปฏิบัติ

แต่วิชาทั้งหลายเหล่านี้องค์สมเด็จพระชินสีห์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ครูบาอาจารย์ หลวงปู่ หลวงพ่อ หลวงพี่ ท่านก็ยังสั่งสอนให้เราทรงความดีในระดับนี้ไว้ให้เป็นปกติ เพื่อเป็นเครื่องอยู่ของใจ เพื่อเป็นเครื่องมือในการใช้ให้สำเร็จประโยชน์อย่างสูงสุดดั่งที่เราปรารถนา

อุปมาเหมือนดั่งการที่ครูบาอาจารย์ได้มอบมีดมาให้แก่เราพร้อมกับบอกว่า "เอาไปตัดหญ้าที่รกตรงนั้นให้เตียนนะ ที่วัดจะได้งามสะอาดตา" แต่ปรากฏว่า พอเรารับมีดมาแล้วก็เอาไปเล่นเพลิดเพลิน ฟันโน่นฟันนี่ด้วยความเมามัน คึกคะนองว่ามีอาวุธอยู่ในมือ จนหลงลืมวัตถุประสงค์ว่าเราได้มีดมาเพื่อประโยชน์อะไร ท้ายที่สุดหญ้าก็รกจนเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ร้าย สัตว์มีพิษ เป็นที่ตำหนิติเตียนของบัณฑิตทั้งหลาย สุดท้ายเราก็ต้องตายเพราะพิษแห่งสัตว์ร้ายนั้น ๆ ตายไปพร้อมกับคำตำหนิติเตียนจากบัณฑิตทั้งหลาย

ดังนั้น ขึ้นชื่อว่าวิชาทั้งหลายเป็นของดี เป็นของที่ควรจะช่วยกันรักษาเอาไว้ แต่ขอให้ระลึกอยู่เสมอ นำไปใช้ให้ถูกเพื่อประโยชน์สูงสุด เพื่อประโยชน์อันแท้จริง ให้สมกับที่องค์สมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ครูบาอาจารย์ ท่านได้ประทานอาวุธวิเศษนี้มาให้กับเรา