[ตัวแสบจำเป็น]

อ่านหนังสือเล่มนี้บนรถเมล์มาแล้วค่ะ
ขอบอกว่า อายโคตร ๆ (ขออภัยในความหยาบคาย)
อ่านแล้วน้ำตาไหลพราก ซึ้งจนสุดพรรณนา
บางครั้งแอบมีสะอื้น จนคนที่นั่งข้าง ๆ หันมามอง
เป็นระยะ ๆ คงระแวงว่าเราจะกระโดดงับหัวเขาตอนไหน

ล่าสุดที่อ่านที่น้องเถรี Post ก็ยังคงซาบซึ้งใจอยู่
จนอดใจยกมือไหว้รูปหลวงพ่อฤๅษีฯ ที่ติดไว้ข้าง ๆ
หน้าจอไม่ได้ กราบในความดีงามของหลวงพ่อ
กราบในความดีงามของหลวงปู่คำแสนใหญ่
กราบในความดีของหลวงตาวัชรชัย พระผู้เป็นเนื้อนาบุญ
ดีแท้ให้แก่ลูก

ขอบคุณนะคะน้องเถรี ที่ทำให้พี่เกิดปีติอีกครั้ง