[นายกระรอก]

โยมใส่ผ้าถุงมาทำบุญ พระอาจารย์จึงกล่าวว่า “ดีใจมากที่นุ่งผ้าถุงมากันเยอะขึ้นเรื่อย ๆ

สมัยก่อนเขาบอกว่า "ไทยนุ่งโจง ลาวนุ่งซิ่น" สมัยนี้แสดงว่าเป็นลาวกันทั่วประเทศไทยแล้ว ..(หัวเราะ).. นุ่งซิ่นกันหมด นุ่งโจงกระเบนไม่เป็น โดยเฉพาะม้วนหางกระเบนไม่เป็น ขาจะไม่พอง จะลีบ ๆ ดูแล้วไม่สวย

โบราณเขาจะมีเข็มขัด ถ้าหากว่าผู้มีอันจะกินก็เข็มขัดนากหรือเข็มขัดทองไปเลย อย่างไม่มี ๆ ก็เข็มขัดเงิน ถึงเวลานุ่งโจงกระเบนม้วนหางกระเบนเสร็จ ก็ลอดหว่างขาไปเกี่ยวกับเข็มขัดด้านหลัง ยายก็พาหลานไปวัด ถึงเวลาเขาบอก “อีหนู..เดี๋ยวรับศีลกับยายนะลูก” อีหนูก็ไม่เคยไปเลย รับก็รับ ถึงเวลายายก้มกราบพระ หางกระเบนโดนรั้งก็หลุดออก อีหนูก็คิดว่า อ๋อ..ถ้ารับศีลต้องถอดหางกระเบนก่อน ก็ถอดบ้าง ..(หัวเราะ)..

สรุปได้ความว่า..ศีลเข้าทางข้างหลังนะ ต้องถอดหางกระเบนก่อน..! ที่เขาเรียกว่าหางกระเบนเพราะว่าเหน็บอยู่ตรงเอว ที่เขาเรียกว่า "กระเบนเหน็บ" ถ้าอยากรู้ว่าอยู่ตรงไหน ? ก็รอยต่อระหว่างกระดูกเชิงกรานกับบั้นเอวนั่นแหละ”