[เถรี]

การใส่บาตรตอนเช้าเป็นประเพณีอย่างหนึ่ง เป็นความนิยมอย่างหนึ่งของประเทศเรา และโดยเฉพาะมีประโยชน์ใหญ่ที่เราคาดไม่ถึง

อันดับแรกก็คือว่า การใส่บาตรทุกวันทำให้ใจเราเกาะอยู่ในจาคานุสติและทานบารมี พอถึงเวลาตื่นเช้ามาต้องนึกแล้วว่าเราจะหาอะไรไปใส่บาตร อีกทั้งใจที่นึกอยู่เสมอยังเป็นสังฆานุสติด้วย เพราะรู้ว่าหลวงปู่ หลวงพ่อ หรือหลวงพี่เณรของเราจะมารับบาตร

ประการที่สองเป็นการรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีและวัฒนธรรมที่ดีงามของเราเอาไว้ ถ้าเราพร้อมเพรียงกันทำ อาจจะขายได้เช่นเดียวกับหลวงพระบาง ที่ใครไปหลวงพระบางก็ต้องไปใส่บาตรตอนเช้า กลายเป็นจุดขายของการท่องเที่ยวประเทศลาวไปเลย

ประการที่สาม เป็นการส่งต่อความดีจากรุ่นไปสู่รุ่น
ถ้าคนเป็นพ่อแม่ไม่ทำตัวอย่างไว้ ลูกหลานไม่มีตัวอย่างดู ต่อไปเขาจะไม่กล้าทำ เพราะฉะนั้น..เด็กรุ่นใหม่ ๆ ที่ออกไปซ่าเป็นวัฒนธรรมใหม่ เพราะไม่มีตัวอย่างที่พ่อแม่ปู่ย่าตายายทำมา อย่างดีวันเกิดครั้งหนึ่งก็ไปใส่บาตร อีก ๓๖๔ วันเราทำตัวออกห่างจากความดีตลอด ดังนั้น..การส่งต่อวัฒนธรรมจากรุ่นสู่รุ่นเป็นเรื่องสำคัญมาก

ประการที่สี่ การใส่บาตรตอนเช้าเป็นบุญใหญ่มหาศาลเพราะเป็นการต่ออายุพระพุทธศาสนา พระเณรต้องการอาหารอยู่ทุกวัน เมื่อได้อาหารไป ท่านสามารถที่จะดำรงธาตุขันธ์อยู่ได้เพราะว่ามีภัตตาหาร ขบฉันแล้วก็มีกำลังศึกษาเล่าเรียนทั้งปริยัติและปฏิบัติ พอรู้จริงก็นำมาสั่งสอนชาวบ้านต่อ ทำให้ศาสนาเผยแผ่กว้างออกไป หรือไม่ก็เป็นการสืบต่ออายุพระพุทธศาสนาไม่ให้สิ้นสุดลงในรุ่นของเรา

ส่วนประการที่ห้านั้นเป็นเรื่องที่เราบางทีก็ไม่ได้นึกถึง ถ้าทุกบ้านพร้อมเพรียงสามัคคีกันใส่บาตร ศาสนาอื่นจะไม่กล้ารุกรานเราหรอก เขาเห็นความพร้อมเพรียงเป็นอันหนึ่งเดียว เห็นความเข้มแข็งของพวกเรา พวกที่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับเราก็ต้องถอยไปก่อน