[สุธรรม]

รูปจากชั้นลอยที่มองลงไปชั้นล่างได้

โดดเข้าห้องน้ำ เปิดน้ำแบบไม่ต้องบิดหัวก๊อกไปข้างไหน เพราะว่าต้องการแค่อุณหภูมิปกติ น้ำไหลซู่ลงมาพาให้สดชื่น จัดการ "ลอกคราบ" ตัวเองออกไปหนึ่งชั้น เช็ดตัวผลัดผ้าแบบรีบด่วน เพราะนึกขึ้นมาได้ว่า ที่หน้าห้องมีแต่กระเป๋าที่ฝากใต้ท้องรถเท่านั้น คุณโอเล่เอากระเป๋าใบอื่น ๆ ไปฝากไว้ที่ล็อบบี้ ห่มผ้าแล้วจึงกลับลงไปที่ล็อบบี้อีกครั้ง สาวสวยทั้งสองกำลังวุ่นวายกับการแจกห้องให้กับบรรดา "แขก" อินเดียยังไม่เสร็จ อาตมาตรงเข้าไปหา "หนูอวบ" คนเดิม...

"ขอโทษนะ...ฉันขอรับกระเป๋าที่ฝากเอาไว้ เป็นหมายเลข ๙ และมีกระเป๋าผ้าไม่มีหมายเลขพร้อมกับถุงของฝากอีก ๑ ใบด้วย" "ขอเวลาสองนาทีนะคะ" เธอยกหูโทรศัพท์เพื่อติดต่อสอบถาม อาตมาหมุนตัวเดินออกมา จะได้ไม่เกะกะหน้าเคาน์เตอร์ เพิ่งถ่ายรูปจากชั้นลอยได้รูปเดียว เธอก็ลุกก้าวฉับ ๆ ตรงไปยังประตูที่อยู่ไม่ไกลมากนัก เสียบบัตรเปิดประตูเข้าไป เห็นกระเป๋ากองพะเนินอยู่บนรถเข็นข้างในห้องนั้น อาตมาตรงเข้าไปช่วย "หนูอวบ" ยกกระเป๋าที่ซ้อนกันลงมา หยิบกระเป๋าหมายเลข ๙ มาก่อน ยังดีที่อยู่ค่อนไปด้านบน ไม่อย่างนั้น ตุ๊กตาทั้งหมูทั้งหมาคงแบนเป็นหมูปิ้งหมาปิ้งไปหมดแล้ว จากนั้นค้นหากระเป๋าอีกใบ เจอเสื้อกันหนาวที่ให้หลวงพ่อพระครูเรืองยืมด้วย จึงดึงมาพาดแขนเอาไว้...

"หนูอวบ" ยกกระเป๋าออกมาจนเกือบจะใบสุดท้าย จึงเห็นกระเป๋าอีกใบนอนรออยู่ข้างใต้ พออาตมาออกแรงดึงหูกระเป๋าก็ขาดติดมือออกมาด้วย..! "หนูอวบ" ทำท่าตกใจที่เห็นหูกระเป๋าขาด อาตมาลากกระเป๋าออกมานอกห้อง บอกเธอว่า "No problem, thank you for your kindness" เธอยิ้มเขิน ๆ จัดการปิดประตูตามหลัง ขณะที่อาตมาหอบกระเป๋าขึ้นลิฟท์กลับห้องตัวเอง จัดการเปลี่ยนผ้าที่นุ่งมา ๖ วันเข้าไปแล้ว พับผ้าเก่าใส่ถุงพลาสติก เอาถุงเท้าเก่าม้วนใส่ถุงพลาสติกใบเล็กอีกใบ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวจะพาบรรยากาศในกระเป๋าเสียหมด ยกกระเป๋ารถเข็นเทของข้างในออกมาจนหมด เอาผ้าเก่าใส่ลงก้นกระเป๋า กั้นด้วยถุงพลาสติกอีก ๑ ชั้น แล้วจึงจัดของใหม่ลงไป กำลัง "ข่มขืน" เพื่อใส่ของลงไปให้หมด ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น...