[คิมหันต์]

ตีห้าครึ่งเสียงตีเกราะดังมาเป็นชุด ท่านนาวินลุกพรวดขึ้นครองผ้า “เขาเรียกไปฉันเช้า..!” อาตมาที่ลุกขึ้นตั้งแต่ตีสาม สวดมนต์ทำวัตรเรียบร้อยไปแล้วด้วย จึงไม่เป็นปัญหาว่าเขาจะฉันกันเช้าแค่ไหน แต่ท่านพรเพิ่งจะตื่นตอนที่ท่านนาวินเรียก ต้องอมขี้ฟันไปฉันเช้ากับเขา ทางพม่ากำหนดอรุณตามเวลาของแต่ละเดือน ไม่ได้ดูแดดแบบของไทยเรา...

กว่าท่านพรจะมาถึง อาตมาก็จวนอิ่มแล้ว ต้องขยักเอาไว้เพื่อนั่งเป็นเพื่อนท่าน พระพม่าฉันด้วยมือกันทั้งนั้น ช้อนเขาเอาไว้ตักน้ำแกง อาตมาคว้าได้ลืมคืนไปเลย ครองเอาไว้จนกว่าจะอิ่มนั่นแหละ ท่านนาวินกลัวพรรคพวกจะว่าเอา เลยต้องฉันด้วยมือ เขามีขันน้ำกับสบู่ไว้ให้ล้างมือเสร็จสรรพ พอฉันเสร็จโยมวัดคว้าจานไปล้างทันที ดีที่หยิบช้อนไว้ตักขนมได้ทัน ไม่อย่างนั้นคงต้องยกซดทั้งถ้วย..!

หนุ่มผิวหมึกตัวเตี้ยครบลักษณะ หน้ากร้อ คอสั้น ฟันขาว ผมหยิก ขึ้นมาตามถึงชั้นบนของโบสถ์ บอกว่า “การ์ (Car) มาแล้ว” พ่อนี่ชื่อ “วินจี” แปลเป็นไทยว่า “ใสใหญ่” แต่อาตมาอยากแปลว่า “นายเกลี้ยง” มากกว่า เพราะมันเจรจาน้ำไหลไฟดับ ดูท่าแล้วกลมเป็นลูกบิลเลียด โบราณว่าคนลักษณะนี้คบยาก จะลองฝืนโบราณคบดูสักเที่ยว...

การ์คือรถที่ให้ไปหามา เป็นรถกระบะรุ่นเก่าขนาดปู่ของท่านทัดเทพเห็นจะได้ ค่าเช่าวันละ ๒,๕๐๐ จั๊ต ค่าน้ำมันต่างหาก ไหนท่านนาวินบอกว่าวันละ ๒,๐๐๐ จั๊ต อย่างไรล่ะ ? คนขับชื่อ “โกวิน” พารถออกอย่างคล่องแคล่วไว้ใจได้ อาตมานั่งหน้าคู่กับท่านนาวิน ท่านพร วินจี เจ้าโต กับพระวัดเจ้าไวอีกสองรูป ชื่อท่านกุสะละกับท่านกุมาระ นั่งท้ายไปด้วย...

ต้นบุนนาคหน้าสุสานทหารสัมพันธมิตร

ออกจากวัดผ่านตลาดมุด่ง ย้อนมาทางตันบวยเซียท ข้ามทางรถไฟไป มีสุสานทหารสัมพันธมิตร สมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ อยู่ทางซ้ายมือ หน้าตาเหมือนกับที่กาญจนบุรีของเราทุกกระเบียดนิ้ว ยกเว้นต้นไม้ที่เป็นดงบุนนาคต้นมหึมาอายุหลายสิบปี เห็นแล้วอยากกรี๊ดสลบเหมือนเด็กวัยรุ่น เพราะที่บ้านเราไม่มีแบบนี้ ถ้าออกดอกพร้อมกันคงหอมตลบไปทั้งเมือง..!