ปิดท้าย "พาใจกลับบ้าน"
น้องปิดท้ายการถอดคำแสดงพระธรรมไว้
แต่ได้ปรับเปลี่ยนไปบ้างจากต้นฉบับของน้อง ดังนี้
"เย ธมฺมา เหตุปฺปภวา
ธรรมเหล่าใดเกิดแต่เหตุ
เตสํ เหตุ ํ ตถาคโต อาห
พระตถาคต ทรงแสดงเหตุแห่งธรรม เหล่านั้น
เตสญฺ จ โย นิโรโธ จ
และความดับของธรรมเหล่านั้น
เอวํ วาที มหาสมโณติ
พระมหาสมณะทรงสั่งสอนอย่างนี้"
"สพฺพปาปสฺส อกรณํ
การไม่ทำบาปทั้งปวง
กุสลสฺสูปสมฺปทา
การทำกุศลให้ถึงพร้อม
สจิตฺตปริโยทปนํ
การชำระจิตของตนให้ผ่องใส
เอตํ พุทฺธานสาสนํ
ธรรมทั้งหลายเหล่านี้เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย"
__________________
การรักษากำลังใจสำคัญที่สุด...ได้ดีอย่าฟู แล้วขณะเดียวกันว่า ถ้าได้ร้ายก็อย่าฟุบ ให้เห็นว่ามันเป็นปกติของมัน เรื่องของมัน
ถ้ามันดีมาพออาศัยได้ก็ดีกับมันไป ถ้าหากว่ามันไม่ดีมา เราอยู่กับมันก็ให้รู้อยู่มีสติอยู่ ถึงเวลาก็ต่างคนต่างไปอยู่แล้ว...
กำลังใจของเราพลาดแม้แค่วินาทีเดียวนี่ อาจจะหมายถึงแพ้ทั้งกระดาน
อะไรมันก็ไม่เจ็บปวดเท่ากับต้องเกิดใหม่ มันเป็นทุกข์ เป็นโทษสุด ๆ จริง ๆ
กระโถนข้างธรรมาสน์ ฉบับที่ ๕๑
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 02-07-2010 เมื่อ 03:04
|