[ป้านุช]

"...ครูนั้นจะเป็นครูจีน ครูไทย ครูฝรั่ง ครูแขกหรือชาติใดก็ตาม ผู้ที่เป็นครูนั้นจะต้องมีจิตใจที่สูง ถ้าครูใดมีจิตใจสูงก็จะทำงานของตัวด้วยความสำเร็จ จะเป็นที่นับถือของลูกศิษย์ และเป็นที่เคารพของผู้ที่เป็นประชาชนทั่ว ๆ ไป

เพราะความเป็นครูนั้นเป็นคุณสมบัติที่สำคัญ ใช้คำว่าครูนั้นดูเหมือนต่ำกว่าคำว่าอาจารย์ อาจารย์นั้นดูท่าทางเป็นผู้ที่มีความรู้สูงกว่า มีฐานะสูงกว่า แต่ความจริงคำว่าครูนั้นเป็นคำที่สูงยิ่ง เพราะถือว่าเป็นผู้ที่ได้รับการเคารพบูชาได้

ฉะนั้น ได้ชื่อหรือเรียกตัวว่าเป็นครู ก็จะต้องบำเพ็ญตนให้ดี บำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์ บำเพ็ญตนให้เป็นที่นับถือได้ เพราะว่าผู้ใดเป็นครูแล้วไม่บำเพ็ญตนให้เป็นที่นับถือได้ ก็เท่ากับบกพร่อง คนเราทำหน้าที่ใดแล้วบกพร่องก็ไม่ดี แต่ครูทำงานของตนบกพร่องนั้นยิ่งไม่ดี เพราะว่าครูเป็นเหมือนคำศักดิ์สิทธิ์

ฉะนั้น ถ้าผู้ใดเป็นครูแล้วและทำตัวอย่างที่ดี สั่งสอนพร่ำสอนให้ลูกศิษย์มีความรู้ หมายถึงมีความรู้ในทางวิชาการสูง ก็เชื่อได้ว่าลูกศิษย์นั้นจะมีอนาคตที่แจ่มใส ถ้าสอนให้มีความประพฤติที่ดี เป็นคนซื่อสัตย์สุจริต เป็นคนที่มีความรู้ทางจิตใจ รู้จักเหตุและผลแน่นอน ก็จะยิ่งเป็นผลดีใหญ่ เพราะว่าผู้ที่มีเหตุผล รู้จักเหตุผล มีความประพฤติดี มีความสุจริต เป็นผู้ที่จะต่อสู้ในชีวิตอนาคตได้อย่างง่ายดาย และประสบความเจริญ

ฉะนั้น ครูเป็นผู้ถ่ายทอดวิชาการ และเป็นผู้ถ่ายทอดความประพฤติ วิธีประพฤติตน วิธีคิดและความดีงามทุกอย่าง ซึ่งจะสร้างให้บุคคลเป็นคนที่ดี เป็นคนที่ไม่เป็นภัยต่อคนอื่น ตรงกันข้าม เป็นผู้ที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น ต่อส่วนรวมและตัวเองก็จะได้รับประโยชน์ว่าเป็นคนที่เจริญ..."