พระอาจารย์กล่าวให้โอวาท งานอุปสมบทหมู่ ๑๐๐ ปีชาตกาลพระครูสุวรรณเสลาภรณ์(สาย อคฺควํโส)
๑๙ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๗
เรื่องพระองค์ที่ ๑๐ นั้น วินาทีแรกที่กำหนดใจดู..มืดสนิทเลย ผมตีความต่ำติดดินเลยองค์นี้ มาตอนหลังหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านชมผมว่าไอ้นี่โง่ดีมาก เรื่องของเจโตปริยญาณจะรู้ได้เฉพาะคนที่เสมอกันหรือต่ำกว่าเท่านั้น ถ้าคนที่สูงกว่าท่านตั้งใจปิด ไม่มีทางได้รู้หรอก กลายเป็นว่าความคิดของผมว่าพระจะดีต้องแก่ ๆ หน่อย ปรากฏว่าตอนนี้ผมเองซาบซึ้งเลยเพราะว่าผมแก่ ขออภัยท่านที่อายุเกิน ๕๐ ด้วยนะครับ
พระพุทธเจ้าตรัสว่า
พระหลวงตาหาดีได้ยาก พระหลวงตาที่เชื่อฟังหาได้ยาก พระหลวงตาที่ไม่มีมานะหาได้ยาก สารพัดยากเป็น ๑๐ ข้อเลย เพราะว่าส่วนใหญ่สูงด้วยวัยวุฒิ สูงด้วยคุณวุฒิ วัยวุฒิคืออายุ คุณวุฒิคือคุณสมบัติเฉพาะตัว อาจจะเป็นความรู้สูง ฐานะดี ไม่ฟังใครหรอก วัดไหนมีหลวงตาเยอะ ๆ เครียดตายห่..!
วัดนี้มีหลวงตาจริง ๆ แค่ ๒ รูป เอาหลวงตาจริง ๆ นะครับ ที่วัดนี้เรียกทุกท่านว่าหลวงตา เป็นอุบายให้เจียมตัว สาว ๆ เด็ก ๆ เรียกพวกเราว่าหลวงตา จะได้สำนึกว่าแก่แล้ว จะได้ไม่ไปคิดจีบเด็ก เด็กวัดนี้ก็เวรกรรมจริง ๆ ตอนมานี่ขี้มูกราขี้ตากรัง พอครึ่งปีหนึ่งปีผ่านไปเริ่มสวยขึ้นเรื่อย ๆ ตอนรับไว้ผมก็ไม่ได้คัดไว้หรอก แต่มาดูดีไปเอง ในเมื่อเขาสอนกันให้เรียกว่าหลวงตา พวกเราก็รับ ๆ ไปเถอะครับ..!
ผมเองสมัยที่เข้าไปเป็นนักเรียนทหาร บรรดาชาวบ้านเขาเรียก
"อา" กันทุกคน โดนหรือเปล่าผู้กอง ? ตอนเรียนเขาเรียกอาหรือเปล่า ? ไม่รู้ว่ามีค่านิยมอย่างไร ? ชาวบ้านเขาเรียกทหาร แม้จะเพิ่งเข้าไปก็เรียกว่าอา ผมนึกไปนึกมาก็สงสัยว่า เขานึกว่าเราไป
"อาศัย" เขาหรือเปล่า ? เขาก็เลยเรียกอาให้สำนึกตัว ค่านิยมของทหารเขาเป็นอย่างนั้น