[เถรี]

ถ้าใครเป็นทหารเขาเรียกอานี่..โปรดรับไว้ด้วยนะ รับหรือไม่รับเขาก็เรียก คราวนี้ในเมื่อหลวงตาหาดีได้ยาก ที่ผมเจอมา เอาแค่วัดท่าซุงกับที่นี่ มั่นใจได้เลยครับ ถ้าขึ้นชื่อว่าหลวงตามีปัญหาทุกคน ที่วัดท่าขนุนมีหลวงตากวี ปีนี้อายุ ๗๐ กว่าปีแล้ว หลวงตาปรีชาอายุ ๖๐ กว่าปี หลวงตาปรีชาบวชก่อน อายุน้อยกว่า หลวงตากวีบวชทีหลัง อายุมากกว่า คนหนึ่งยกอายุมาข่ม อีกคนหนึ่งยกพรรษามาข่ม ก็สนุกสนานเฮฮากันอยู่ทุกวัน ผมต้องเป็นกรรมการคอยห้ามมวยอยู่เรื่อย

ส่วนสมัยที่อยู่วัดท่าซุงก็มีหลวงตาหลายท่าน อันดับแรกก็หลวงตามหาแสวง เปรียญธรรม ๕ ประโยค ใครให้หลวงตามหาแสวงสอนขานนาคนี่ คุณเอ๊ย..ประสาทกลับทุกราย ออกบาลีไม่ชัดไม่ให้ผ่าน แล้วถัดมาก็หลวงตาสวัสดิ์ หลวงตาท่านฉันหมาก..ลิ้นแข็งหมดเลย แล้วเสียงแหบมาก ดันอาวุโสที่สุดครับ นำทำวัตรทุกวันท่านจะขึ้น "โย โส ภควาฯ" (เสียงเหมือนคนลิ้นแข็ง แหบสุด ๆ) คนรับจะตายให้ได้ สวดแทบไม่ไหว แล้วอย่าไปว่าท่านนะครับ ท่านมาด้วยความภาคภูมิใจในหน้าที่ของท่าน ต้องขึ้นนำสวดทุกวัน วันไหนหลวงตาสวัสดิ์ป่วยลงทำวัตรไม่ได้นี่..พวกผมแทบจะแก้บนกันเลย..!

หลังจากนั้นก็หลวงตามีชัย บางทีเราเรียกหลวงน้า หลวงตามีชัยผมเห็นแต่ความดีของท่านตลอด ท่านเป็นคนขยันสวดมนต์มาก ทำวัตรเช้าทำวัตรเย็นเสร็จแล้ว กลับกุฏิไป ท่าน จุดธูปแขก ๙ ดอกไหว้พระ สวดมนต์ต่อ ๒ ชั่วโมงทุกครั้ง ขยันสวดมนต์จริง ๆ ผมไปเห็นแล้วเอะใจก็ต่อเมื่อผ่านไปเป็นปีแล้ว บังเอิญว่าผมช่างสังเกต

ถึงเวลาวัดท่าซุงมีงาน ก่อนวันงานวันหนึ่งหรือ ๒ วัน ญาติโยมจะทยอยกันไปวัด ปกติแล้วหลวงตามีชัยจะสวดมนต์ทำวัตรของท่านอยู่ในกุฏินั่นแหละ ไม่ไปไหนหรอก แต่พอก่อนวันงาน ท่านจะห่มผ้ามาอย่างดีเลย แล้วก็เดินทักทายโยมทีละคน "เป็นอย่างไรโยม..เพิ่งมาถึงหรือ สบายดีหรือเปล่า ?" ดู ๆ แล้วเหมือนกับว่าท่านมีมนุษยสัมพันธ์ดี แต่ความจริงไม่ใช่นะ เหมือนกับว่าท่านเก็บกด แล้วท่านออกมาหาคนคุยด้วย

ระวังนะครับ..ถ้าใครอยู่ต่อไปนาน ๆ การปฏิบัติของเราไปถึงระดับหนึ่ง ก็จะเกิดอาการเก็บกดแบบนี้