[เถรี]

ผมเห็นแล้วผมก็ว่า "เออ..หลวงน้าเรายังใช้ไม่ได้" คำว่าใช้ไม่ได้ก็คือ ถ้ากำลังใจของเรายังต้องวิ่งหาโยมอยู่ ถือว่ายังใช้ไม่ได้ แล้วก็จริง ๆ ครับ ท้ายสุดหลวงน้ามีชัยบวชปี ๒๕๒๕ พอต้นปี ๒๕๓๖ ก็สึกครับ ตอนสึกอายุ ๗๒ ปี จะไปแต่งงาน..! เวลาผมไปกราบท่านว่า “เออ..ท่านเล็กยังดีนะ คนอื่นรู้ว่าผมจะสึก ก็ไม่กราบไม่ไหว้ผมแล้ว ยังมีท่านนี่แหละที่มากราบ” ผมถามว่า “หลวงน้ายังเป็นพระอยู่หรือเปล่า ?” ท่านบอกว่า “เป็นสิ” “ในเมื่อหลวงน้าเป็นพระ ผมก็ต้องกราบเป็นเรื่องปกติ” “แต่คนอื่นท่านไม่กราบผมแล้วละ”

ผมก็ถามท่านว่า "ถามจริง ๆ เถอะ อายุจนป่านนี้ แต่งงานไปจะไปทำอะไรเขาไหว ?" หลวงน้าว่า “ฮื้อ..ไอ้ท่านนี่ ผมอยากเที่ยว” ผมก็ว่า “หลวงน้าเป็นพระเที่ยวง่ายจะตาย” ท่านบอก “ท่านอย่าแกล้งโง่สิวะ..!” สรุปว่าผมโง่เอง ด้วยความที่ผมบ่มิไก๊มาตั้งแต่หนุ่ม ๆ เลยคิดว่าพระแก่ก็บ่มิไก๊เหมือนกัน หลวงตาปรีชานี่ยืนยันกับผมเลย บอกว่า "ยิ่งแก่ยิ่งคึกครับอาจารย์" เพราะฉะนั้น..พวกคุณอย่าได้แก่เชียว..!

หลวงตาปรีชาอายุ ๖๐ กว่า สัญญาไว้กับเมียว่าจะบวช เมียป่วยตาย ก่อนตายสัญญากับเมียอย่างดิบดีเลย นี่ผมขอนินทาลูกศิษย์หน่อยเถอะ สัญญาไว้ว่าจะไม่แต่งงานใหม่ จะไปบวช ไม่รู้วันนั้นเป็นอย่างไร อยู่คนเดียวหลายวัน แกจะไปเที่ยวโรงน้ำชา ก็คือพวกผู้หญิงอย่างว่านั่นแหละครับ ออกจากบ้านที่หาดใหญ่แล้วเดินไป ไม่รู้ว่าภรรยาแกมายันเอาท่าไหนไม่รู้ ? ไปสะดุดฝาท่อแล้วล้ม แว่นตาหล่นไม่เท่าไร..ยังพอคลำหาเจอ ฟันปลอม ๒ ซี่หลุดกระเด็นไปในท่อ สงสัยว่าภรรยาแกทำให้รู้ว่า “เขี้ยวหลุดแล้วยังจะคึกอีกหรือ ?” ทำนองนั้น