[เถรี]

"สมรรถภาพทุกอย่างของมนุษย์เราไม่มีใครใช้ถึง ๕๐ เปอร์เซ็นต์ โดยเฉพาะสมอง สมองของเราไม่มีใครใช้ถึง ๓๐ เปอร์เซ็นต์เสียด้วยซ้ำไป ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เอาบ้างไหม ? เริ่มตั้งแต่ตอนนี้แล้วเลิก ๕ โมงเย็น นรกชัด ๆ...! รับรองได้ ถ้าถึง ๕ โมงเย็นทุกคนจะเชื่อว่านรกมีจริง จากที่ไม่เคยเชื่อมาก่อนเลย

อารมณ์ใจทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ทุกคนตั้งใจดู ไม่ใช่ไปปรุงแต่งตามไป อารมณ์ใจไม่ดีเกิดขึ้นมาก็ตามดูว่าจะคิดไปได้นานสักเท่าไร อารมณ์คิดชั่วขึ้นมาก็นั่งดูว่าจะชั่วไปได้นานสักเท่าไร ถ้าเราเอาสติไปตามดู ตามรู้ กำลังใจจะปรุงแต่งต่อไม่ได้ เหมือนอย่างกับโจรขโมยของ ถ้าตำรวจยืนจ้องอยู่ ขโมยก็ลักไม่ได้

วันก่อนเจอคลิปโจรโง่ ๆ เข้าร้านทองไป ชักปืนขึ้นมาทิ่มพรวดใส่หน้าตำรวจที่อ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ถ้าอยู่ห่าง ๆ ก็ได้ทองไปแล้ว ดันไปทิ่มปืนใส่หน้าตำรวจ ตำรวจจับหักข้อมือยึดปืนไปเรียบร้อย..เสร็จเลย เพราะฉะนั้น..เวลาตำรวจจ้องอยู่โจรก็ขโมยไม่ได้ ก็คือเอาสติตามดูตามรู้ไป

สิ่งที่ไม่ดีเกิดขึ้นในใจ ถึงแม้ว่าจะไม่ดีก็เอามาส่งเสริมเราให้ดีได้ เหมือนอย่างกับขี้ ไม่มีใครต้องการ แต่ในเมื่อขี้ออกมาแล้วก็เอาไปทำปุ๋ยเสีย ฉะนั้น...ตามดูไปเรื่อย ดูว่าจะอาละวาดได้สักเท่าไร ดูว่าจะเดินไปอีกนานเท่าไร ยก...ย่าง...เหยียบ ค่อย ๆ ย่องอย่างกับคนป่วย เขาต้องการให้เราเอากำลังใจตามไป ถ้าใจเราอยู่กับการเดินก็ไม่ปรุงแต่งเป็น รัก โลภ โกรธ หลง ช่วงนั้นก็แปลว่ากำลังใจของเราอยู่กับความดี ในเมื่อไม่ปรุงแต่ง กรรมก็ไม่ปรากฏ ในเมื่อกรรมใหม่ไม่มีขึ้น กรรมเก่าได้รับการชดเชยไปเรื่อย..เดี๋ยวก็หมดไปเอง คราวนี้อยากเดินกันขึ้นมานิดหนึ่ง ตอนแรกไม่รู้ว่าเดินไปทำไม ?"