[สุธรรม]

ปีติจนตัวลอย ฮ่า..ฮ่า..!

ท่านอาจารย์คณบดีไป “ตีซี้” กับสาวที่นั่งก่อปราสาทหิมะ เขาเลยชวนท่านช่วยกัน “สร้างวิมาน” ไปด้วย ท่านอาจารย์ ดร.พิเชฐไปยืนคู่กับป้าย TITLIS ที่มีสกีสีเหลืองสว่างแบบเรืองแสงพิงเอาไว้ ท่านอาจารย์ ดร.วันชัยช่วยถ่ายรูปให้ จากนั้นท่านอาจารย์ ดร.วันชัยก็เข้าไปยืนแทนที่บ้าง เสร็จแล้วยังก้มลงไปกอบหิมะขึ้นมาก้อนใหญ่ ทำท่ากัดให้คุณโอเล่ในเสื้อคลุมกันลมมีที่สวมหัวที่เพิ่งมาถึงถ่ายรูปให้ แล้วยังมีการกระโดดโชว์กลางอากาศอีกหลายท่า ท้ายสุดก็ลงไปนอนเอกเขนกบนพื้นไปเลย จะว่าไปแล้วท่านก็เพิ่งอายุยี่สิบต้น ๆ จบปริญญาเอกแล้วสึกออกจากพระมา ในช่วงที่เป็นเณรเป็นพระก็ออกลิงออกค่างไม่ได้ เมื่อมาอยู่ในสถานะฆราวาสแบบนี้ ถึงท่านแสดงออกมากหน่อยก็ถือว่ากำลังปีติก็แล้วกัน...

อาตมาถ่ายรูปให้เพื่อน ๆ ที่มาถึงก็แย่งกันส่งกล้องมาให้ ท่านอาจารย์ ดร.วันชัยก็ถ่ายให้พระครูด็อกเตอร์ ที่มีการทำท่านั่งสมาธิโดยมีก้อนหิมะอยู่บนตักอีกต่างหาก “หญิงใหญ่” ในเสื้อไหมพรมสีรุ้งถ่ายรูปคู่กับหลวงพ่อพระครูสันติฯ หลวงพ่อพระครูกุ้ยไฮ้ที่หัวแข็งกว่าเพื่อน เพราะว่าไม่ได้ใส่หมวกไหมพรมกับใคร ทั้งถ่ายรูปให้ตัวเองและถ่ายให้ท่านอื่น พระครูกล้าที่กลัวจะไม่หล่อมีการถอดแว่นเพื่อถ่ายรูป แต่โดนแสงจนตาตี่เป็นลูกเจ๊กขนานแท้ไปเลย ส่วนพระครูญาณฯ ที่กลัวหนาวมาก นอกจากใส่เสื้อแจ็กเก็ตตัวโคร่งแล้ว ยังหอบเสื้อกันหนาวสีแดงแปร๊ดมาอีกตัว ไปขอท่านอาจารย์คณบดีถ่ายรูปด้วย ความจริงตั้งใจไป “หลี” สาวที่กำลังก่อปราสาทหิมะมากกว่า หลวงพ่อพระครูเรืองกับสมุห์สุมิตรเห็นเข้า ก็เข้าไปร่วมวงโดยไม่รู้ว่ากำลังขัดคอเพื่อนเสียแล้ว...

อาตมาเดินตรงไปยังหอชมวิว มีพระครูวิสุทธฯ เดินตามไปด้วย กว่าจะถึงทำเอาเหนื่อยทีเดียว ที่เสาหอชมวิวมีเทอร์โมมิเตอร์ติดเอาไว้ แสดงตัวเลขแค่ลบสามองศาเซลเซียส แต่ตอนนี้ปรอทหดลงไปต่ำกว่าลบสามช่วงหนึ่ง น่าจะประมาณลบสี่ถึงลบห้าองศาเซลเซียส ว่าจะขึ้นไปชมวิวข้างบน ก็มีแต่นักท่องเที่ยวเต็มไปหมด จึงเดินย้อนขึ้นเนินทางขวามือ เหมือนเดินกลับทางเดิม แต่เป็นยอดเนินที่สูงขึ้นไปกว่าเดิมมาก พอพ้นเนินก็เป็นที่ราบเหมือนทุ่งหิมะกว้างใหญ่ เสียงพระครูวิสุทธฯ บอกปนหอบว่า “ขอผมนั่งก่อนเถอะ..หน้ามืดแล้ว..!” อะไรวะ ? คุณอายุน้อยกว่าผมเป็นรอบเลยนะเว้ย หมดสภาพเอาง่าย ๆ อย่างนี้เลยหรือ ? อีกฝ่ายนั่งยอง ๆ บนพื้นหิมะยิ้มแห้ง ๆ บอกว่า “ผมไปไม่ไหวแล้วครับ นิมนต์ท่านตามสะดวก เดี๋ยวผมหายหน้ามืดแล้วจะเดินกลับไปเอง”...