[เถรี]

กำหนดความรู้สึกไว้กับลมหายใจเข้าออก หายใจเข้าพร้อมกับคำภาวนาของเราที่ชอบใจ หายใจออกพร้อมกับคำภาวนาของเราที่ชอบใจ

วันนี้..เป็นวันอาทิตย์ที่ ๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๕๓ เป็นการปฏิบัติธรรมของเดือนเมษายนวันสุดท้าย ตอนบ่ายของวันนี้ ญาติโยมทั้งหลายมากันเป็นจำนวนมาก มากจนเกินกว่าที่สภาพของเครื่องปรับอากาศจะรองรับได้ ถึงขนาดมีการชำรุดเสียหายไปเลย ในขณะนี้เราก็อยู่ในสภาพที่เรียกว่า ทั้งร้อน ทั้งอากาศไม่พอที่จะหายใจ แต่ว่าท่านทั้งหลายก็ยังไม่ย่อท้อ ตั้งใจที่จะปฏิบัติความดีใน ศีล สมาธิ ปัญญา ต้องถือว่ากำลังใจของทุกท่านอยู่ในระดับที่ใช้ได้แล้ว

การปฏิบัติของเรานั้น เมื่อทำไปแล้วจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องใช้ผลได้ในสถานการณ์จริง ถ้าใครที่ปฏิบัติไปแล้วยังไม่ผ่านการทดสอบจากสถานการณ์จริง ก็ยังไม่แน่นักว่าสิ่งที่เราทำแล้ว จะทำได้จริง ๆ หรือเปล่า การที่เราจะผ่านการทดสอบได้นั้น สติ สมาธิและปัญญาของเรา จะต้องพร้อมสมบูรณ์บริบูรณ์ โดยเฉพาะถ้าหากว่าการทดสอบนั้น เป็นการทดสอบของความตาย

มรณภัยเป็นสิ่งที่สัตว์ทั้งหลายทุกถ้วนหน้า ล้วนแต่กลัวเกรงทั้งสิ้น จนสามารถกล่าวได้ว่า ถ้าเลิกกลัวตายเสียอย่างเดียว เราก็จะไม่กลัวอะไรเลย ท่านทั้งหลายจำเป็นอย่างยิ่ง ที่จะต้องซักซ้อมการปฏิบัติ อยู่ในลักษณะที่เรียกว่าซ้อมตาย โดยการสมมติสถานการณ์ อย่างเช่นว่า การเดินทางกลับวันนี้ อาจจะต้องเดินทางฝ่าม็อบเสื้อแดงไป จะถูกเขาทำร้ายถึงแก่ชีวิตหรือเปล่า ? นี่เป็นสถานการณ์สมมติ

เราสมมติขึ้นมาเพื่อเหตุ ๒ ประการด้วยกัน ประการแรกก็คือจะได้คิดหาทางแก้ไขไว้ล่วงหน้า ประการที่ ๒ ก็คือเมื่อความตายจะมาถึงตัว เรามีความหวาดกลัวอยู่หรือไม่ ? แม้จะเป็นสถานการณ์สมมติก็ตาม แต่ถ้าเราได้ซักซ้อมอยู่บ่อย ๆ สภาพจิตจะเคยชิน เมื่อถึงเวลาเหตุการณ์จริงเกิดขึ้นเราจะได้รับมือได้ทันท่วงที