[เถรี]

ระหว่างที่ดำรงขันธ์ ตามสภาพในแต่ละภพภูมิอยู่นั้น ก็มีแต่ความทุกข์ ทุกข์ของความเกิด ทุกข์ของความแก่ ทุกข์ของความเจ็บ ทุกข์ของความตาย ทุกข์ของความพรากจากของรักของชอบใจ ทุกข์ของความประสบกับสิ่งที่ไม่รักไม่ชอบใจ ทุกข์ของความปรารถนาที่ไม่สมหวัง ทุกข์ของความกระทบกระทั่งของอารมณ์ที่ไม่ชอบใจ เหล่านี้เป็นต้น เป็นความทุกข์ที่เกาะกินเราอยู่เสมอ และท้ายที่สุด ไม่ว่าสภาพขันธ์ ๕ ที่เป็นรูปหยาบก็ดี ที่เป็นรูปละเอียดของเทวดาของพรหมก็ดี ก็มีความเสื่อมสลายไป ไม่สามารถยึดถือมั่นหมายเป็นตัวเป็นตนได้ ถ้าเราสามารถที่จะปฏิบัติภาวนาและพิจารณาได้ตามที่กล่าวมานี้ ก็ถือว่าเราได้ปฏิบัติในอธิปัญญาสิกขาได้ครบถ้วนสมบูรณ์

เมื่อเราเป็นผู้ปฏิบัติในอธิศีลสิกขา อธิจิตสิกขา และอธิปัญญาสิกขาได้สมบูรณ์บริบูรณ์ ก็แปลว่าเราเป็นผู้สั่งสมในเสบียงกรัง สำหรับที่จะเดินทางข้ามในวัฏสงสารนี้อย่างพร้อมมูลแล้ว เราจะเป็นผู้ที่ไม่หวาดหวั่นต่อหนทางเบื้องหน้า แม้ว่าจะมีความตายรออยู่ก็ตาม

ดังนั้น..ในวันนี้ที่ท่านทั้งหลายตั้งใจปฏิบัติ ทั้ง ๆ ที่สภาพบรรยากาศและสถานที่ไม่อำนวย ขาดอากาศหายใจซึ่งอาจจะถึงแก่ชีวิตได้ แต่พวกเราก็ไม่ท้อถอย แปลว่ากำลังใจของเราทั้งหลายนั้นตั้งมั่นแล้ว เพียงพอแล้วที่จะฝ่าฟันข้ามวัฏสงสารนี้ได้ ก็เหลือแต่เพียงการปฏิบัติในศีล สมาธิ ปัญญา ให้ได้สมบูรณ์ตามที่กล่าวมาแล้วเท่านั้น

ลำดับต่อไปก็ขอให้ทุกท่านกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออก พร้อมกับคำภาวนา หรือกำหนดภาพพระ ภาพพระนิพพานของเราไว้ตามอัธยาศัย ถ้าหากว่ายังมีลมหายใจอยู่ มีคำภาวนาอยู่ ให้กำหนดรู้ลมหายใจและคำภาวนาไป ถ้าหากว่าไม่มีลมหายใจไม่มีคำภาวนา ก็ให้กำหนดรู้ว่าไม่มีลมหายใจไม่มีคำภาวนา ให้ทำอย่างนี้เรื่อยไปจนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกหมดเวลา


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันอาทิตย์ที่ ๔ เมษายน ๒๕๕๓