[โอรส]

ถาม: พวกที่เคยอาฆาตกันข้ามชาติ มีโอกาสที่จะหมดความอาฆาตไหม ?
ตอบ: ถ้าหมดความตั้งใจเรื่องนั้นเมื่อไรก็หมด ถ้ายังไม่หมดความตั้งใจ ก็จะไปเรื่อย ๆ

ถ้าอาฆาตกันเหมือนกับ นางกุลธิดา กับ ยักษิณี แบบนี้ต้องให้อโหสิกรรมกันก่อน นางกุลธิดาคลอดลูกเมื่อไรจะมียักษ์ตนหนึ่งคว้าลูกเอาไปกินทุกครั้ง จนกระทั่งเธอรู้เลยว่าถ้าคลอดอีกก็เสร็จอีก วันนั้นพอคลอดเสร็จ เธอก็ไม่สนใจว่าร่างกายจะอ่อนแอขนาดไหนก็ตาม อุ้มลูกได้ก็วิ่งไป เชตวันมหาวิหาร จะอาศัยบารมีพระพุทธเจ้าช่วย

เมื่อไปถึงประตูเชตวันมหาวิหารนางยักษิณีตามทันพอดี ปรากฏว่ามีท้าวจตุมหาราชที่รักษาพระพุทธเจ้าอยู่ในบริเวณนั้น ยักษ์ก็เลยไม่กล้าทำอะไร พระพุทธเจ้าจึงสั่งให้พายักษิณีเข้ามา แล้วประกาศกรรมในอดีตชาติให้รู้ว่าชาติหนึ่ง นางยักษ์เกิดเป็นแม่ไก่ส่วนนางกุลธิดาเกิดเป็นแม่แมว แม่แมวกินลูกไก่เสียเกลี้ยงเลย แม่ไก่ยัวะขึ้นมาก็ประกาศเลยว่าจะตามไปกินลูกแกบ้าง พอชาติต่อมาแม่แมวไปเกิดเป็นแม่กวาง แม่ไก่ไปเกิดเป็นแม่เสือ กินลูกกวางคืนไป กินกันไปกินกันมาจนมาถึงชาติปัจจุบันนี้

เมื่อถึงชาติปัจจุบันนี้ พระพุทธเจ้าประกาศบอกขอให้โจทก์และจำเลยอโหสิกรรมต่อกัน ในเมื่อทั้งหมดออกปากอโหสิกรรมต่อหน้ากัน โดยที่ประกาศว่าจะไม่จองเวรกันต่อไป กรรมนั้นก็ขาดช่วงลง คือ ความตั้งใจหมดลงแล้ว เมื่อความตั้งใจหมดลงแล้ว กรรมก็ขาดช่วงลง

ถาม: ต้องขออโหสิกรรมทั้งสองฝ่ายเลยไหมคะ ?
ตอบ: ต้องทั้งสองฝ่าย โจทก์และจำเลยพร้อมกัน ถ้าหากว่าเราให้อภัยฝ่ายเดียว แสดงว่าเราปลดออกจากกรรมนั้นได้ แต่อีกฝ่ายก็ยังตามจองเวรเราอยู่ อย่างที่พระเทวทัตตามจองเวรพระพุทธเจ้า


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๕