[เถรี]

เมื่อเป็นดังนั้น ในสิ่งที่เรากระทำต้องมีการทบทวน ทางโลกก็ต้องมีการทบทวนและประเมินผล จะได้รู้ว่างานการที่ทำแล้วได้ผลหรือไม่ได้ผลอย่างไร ทางธรรมของเรา พระพุทธเจ้ามอบหลักการประเมินให้เรามาสองพันกว่าปีแล้ว คือหลักวิมังสา ต้องไตร่ตรองทบทวนอยู่เสมอ ๆ ว่าเราทำอะไร ? เพื่ออะไร ? บัดนี้เราทำไปถึงไหน ? ยังตรงกับเป้าหมายอยู่หรือไม่ ? เหลือระยะทางใกล้ไกลเท่าไรกว่าเราจะไปถึงเป้าหมายเหล่านั้น ?

ฉะนั้น..การทบทวนประเมินผล จะช่วยให้เรารู้ว่า ปัจจุบันนี้เราทำอะไร ? ตอนนี้เราทำได้แค่ไหน ? เป้าหมายของเราอยู่อีกห่างไกลเท่าไร ? ถ้าเรามีการทบทวนอย่างนี้เสมอ ๆ เราจะไม่พลาดจากสิ่งที่ตั้งเป้าหมายไว้ โดยเฉพาะส่วนใหญ่แล้วพระภิกษุสามเณร ถึงเวลาเข้าพรรษาก็ตั้งเป้าไว้สูงส่งเลิศลอยเลย พรรษานี้ต้องเอาอย่างนี้ พรรษานั้นต้องเอาอย่างนั้น แต่พอไปได้ครึ่ง ๆ หนึ่ง ก็โดนเหตุการณ์ต่าง ๆ ดึงจนแปรไปจากเจตนาและเป้าหมายเดิมของตน ไม่สามารถจะคงความแน่วแน่อยู่ที่เป้าหมายได้ ก็ทำให้การปฏิบัติได้ผลช้า หรือว่าไม่ได้ผลเลยก็มี