[เถรี]

"๕.เวยยาวัจจมัย การขวนขวายงานบุญคนอื่นให้สำเร็จ อย่างพวกเราหลายท่านช่วยกันทำความสะอาด ปัดกวาดเช็ดถูวัดวาอารามก็ดี ช่วยคัดเลือกข้าวปลาอาหารที่บิณฑบาตมาก็ดี หรือว่าวิ่งรับข้าวสารอาหารแห้งจากพระภิกษุสามเณรก็ตาม จัดอยู่ในบุญเวยยาวัจจมัยทั้งสิ้น

ถ้าถามว่าบุญเวยยาวัจจมัยได้มากเท่าไร ? ต้องบอกว่าดูท่าสามเณรจะแพ้โยม เพราะท่านเปรียบไว้ว่าสามเณรบวชได้ ๑๐๐ ปี สมมตินะว่าไม่บวชพระเสียก่อน บวชเณร ๑๐๐ ปี รักษาศีลได้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ถ้าได้อานิสงส์ ๑๐๐ ส่วน คนทำเวยยาวัจจมัย ช่วยเหลือขวนขวายงานบุญคนอื่นให้สำเร็จได้ถึง ๘๐ ส่วน โอ้พระเจ้า...สึกกันเถอะเณร ไปทำอย่างอื่นดีกว่านะ

๖.ปัตติทานมัย เมื่อทำความดีแล้วรู้จักอุทิศส่วนกุศลให้แก่บุคคลอื่น ซึ่งก็คือญาติพี่น้องผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว โดยเฉพาะท่านที่มาปฏิบัติธรรมที่นี่ จะมีการอุทิศให้แก่ผู้ที่ทั้งใช่ญาติและไม่ใช่ญาติ ตรงนี้จากประสบการณ์ส่วนตัวของอาตมา ก็คือบรรดาผีต่าง ๆ ถ้าไม่ได้มีความเกี่ยวเนื่องกับเรา เราไม่ได้อุทิศจำเพาะให้ เขาก็ไม่สามารถที่จะโมทนาบุญได้ แต่ถ้าเราบอกว่า “จะใช่ญาติก็ดี ไม่ใช่ญาติก็ดี เสวยสุขอยู่ก็ดี เสวยทุกข์อยู่ก็ดี” ก็แปลว่าครอบคลุมทั้งหมด เขามีสิทธิ์ที่จะโมทนาบุญได้

การที่เราสร้างบุญกุศลมาด้วยความเหนื่อยยาก เหนื่อยแค่ไหนถามคนที่แบกกระสอบใส่อาหารแห้งเมื่อเช้าก็จะรู้ แบกกระสอบแล้ววิ่งไล่ตามรถอีกต่างหาก แทนที่รถจะมองข้างหลังว่าเขาแบกกระสอบมา ก็ขับไปเรื่อย ๆ คนวิ่งก็เหนื่อยสิครับ ในเมื่อเราสร้างบุญมาโดยยาก ยังอุตส่าห์ตั้งใจแบ่งปันให้กับคนอื่น กำลังใจของเราที่ประกอบไปด้วยความเมตตาและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ขนาดนั้น จึงเป็นบุญเป็นกุศลอย่างยิ่ง"