[เถรี]

ให้ทุกคนขยับตัวนั่งในท่าที่สบายของเราจ้ะ ตั้งกายให้ตรงเอาไว้ เพื่อให้ลมหายใจของเราเดินได้สะดวก จากนั้นก็เอาความรู้สึกทั้งหมดของเรา ผูกอยู่กับลมหายใจ หายใจเข้า..ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเรา ไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก..ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเรา ไหลตามลมหายใจออกมา ใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เราเคยมีความถนัด หรือมีความชำนาญมาก่อน

สำหรับวันนี้เป็นวันเสาร์ที่ ๒ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๕๕ ยังอยู่ในช่วงสัปดาห์วันวิสาขบูชา ซึ่งเมื่อวานได้กล่าวไปแล้วว่า องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น ทรงลำบากตรากตรำพระวรกาย ๖ ปีเต็ม ๆ เพื่อแสวงหาโมกขธรรม แล้วในที่สุด..ด้วยความมุ่งมั่น แน่วแน่ ไม่ท้อถอย พระองค์ท่านก็ตรัสรู้ธรรมในวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๖ ก่อนพุทธศักราช ๔๕ ปี

องค์สมเด็จพระชินสีห์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงปฏิบัติพระองค์เป็นตัวอย่าง ตลอดระยะเวลา ๔๕ ปีที่เผยแผ่ธรรมะนั้น องค์สมเด็จพระภควันต์ไม่เคยละเว้นจากพุทธกิจทั้ง ๕ ประการเลย

ตามบาลีที่ว่า “ปุพพัณเห ปิณฑปาตัญ จะ” เช้าขึ้นมาก็เสด็จออกบิณฑบาต การบิณฑบาตขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น มีเป้าหมายเป็นการเฉพาะ เนื่องจากพระองค์ได้ตรวจดูอุปนิสัยของสัตว์โลกแล้ว ว่าจะเสด็จไปโปรดใคร ระยะทางบางทีก็ใกล้ บางทีก็ไกล บางทีถึงขนาดข้ามประเทศหลาย ๆ ประเทศเลยก็มี

“สายัณเห ธัมมเทสนัง” ตอนบ่ายจะเป็นการแสดงธรรมโปรดพุทธบริษัททั้งหลาย ที่พร้อมใจกันไปฟังธรรมยังสถานที่ซึ่งพระองค์ท่านประทับอยู่

“ปโทเส ภิกขุโอวาทัง” เวลาค่ำลงมาก็ให้โอวาสพระภิกษุ ภิกษุณี สามเณร สามเณรี สิกขมานา ผู้ใดมีข้อสงสัยในข้อธรรมใด พระองค์ท่านก็จะชี้แจงให้ ผู้ใดติดขัดในการปฏิบัติตรงไหน พระองค์ท่านก็จะบอกทางให้

“อัฒฑรัตเต เทวปัญหะนัง” เมื่อเที่ยงคืนไปแล้ว พ้นจากภาระการดูแลสั่งสอนภิกษุ ภิกษุณี สามเณร สามเณรี สิกขมานาแล้ว ก็ต้องมาคอยแก้ไขปัญหาให้แก่พรหมเทวดา ที่ลงมาทูลถามปัญหาต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา

“ปัจจุเสว คเตกาเล ภัพพาภัพเพ วิโลกะนัง” เมื่อเวลาใกล้รุ่ง ก็ทรงตรวจอุปนิสัยสัตว์โลก เพื่อจะได้รู้ว่าผู้ใดสมควรแก่การเสด็จไปสงเคราะห์ในวันนี้