[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวถึงแหวนปลอกมีดว่า "พวกเรารุ่นหลัง ๆ ไม่เคยทำเหล็กรัดปลอกมีด เขาทำปลอกขึ้นมากันมีดบาด สมัยก่อนใช้โลหะ ไม่ว่าจะเป็นเหล็ก ทองเหลือง ทองแดง แม้กระทั่งทองคำ ตีเป็นปลอกรัดมีดไว้ ถามว่ารัดปลอกมีดเขารัดแบบไหน ? ก็เผาไฟให้ขยาย ขยายแล้วก็สวมเข้าไป พอเย็นลงก็รัดแน่นพอดี เขาเลยเรียกโลหะเกลี้ยง ๆ ที่รัดปลอกมีดว่า แหวนปลอกมีด

สมัยนี้เห็นแล้วรำคาญตา บางทีเขาเขียนว่า "แหวนปอกมีด" ไม่รู้เห็นมีดเป็นผลไม้หรืออย่างไร คนสมัยหลังไม่ค่อยรู้ศัพท์ เจอเยอะมากเลย "รักสามเศร้า" จะเศร้าอะไรนักหนา หรือเห็นว่ามี ๒ คนแล้วอีกคนมายุ่งด้วย ก็เลยเศร้าทั้ง ๓ คน

เส้า ที่นี้หมายถึงก้อนเส้าที่วางรองหม้อไห เวลาสมัยก่อนเขาหุงต้มกัน แล้ว ๓ เส้าคือ มี ๒ คนแล้วคนที่ ๓ แทรกขึ้นมาเลยเป็นรักสามเส้าคือ ๓ คนแย่งกัน เดี๋ยวก็มีรายการทะเลาะกันบ้านแตกสาแหรกขาด แต่สมัยนี้เขียน รักสามเศร้า อาตมาก็สงสัย จะดราม่าอะไรนักหนาวะ..!"