[เถรี]

ถาม : ผมใช้วิธีกำหนดลมหายใจสามฐาน คำภาวนาที่ใช้จะเลือกใช้ตามความจำเป็นของจังหวะชีวิตในช่วงนั้น อย่างติดขัดการเงินก็ใช้พระคาถาเงินล้าน ช่วงใกล้สอบก็ใช้คาถาตาทิพย์ของท่านปู่พร้อม ๆ ไปกับจับภาพพระไปด้วย นึกขึ้นได้ตอนไหนก็ทำ
ตอบ : ฟังดูแล้วคนถามอนาคตจู๋แน่นอน เพราะทำอะไรไม่จริงจังสักอย่าง โบราณเขาใช้คำว่า "ขี้จะแตกแล้วค่อยขุดส้วม" แหม..ใช้คำว่า "ตามความจำเป็นของจังหวะชีวิต" หาความสม่ำเสมอไม่ได้เลย

ถาม : ภาพพระชัด สว่าง พอใช้ได้แล้ว ก็กำหนดถอดกายในออกไปกราบท่าน เอาความรู้สึกทั้งหมดไปรวมอยู่ที่กายทิพย์ นึกว่าได้กราบท่านจริง ๆ ทำความรู้สึกตอนกราบ ตอนเดินให้เหมือนกายเนื้อ ตอนบังคับให้เดินไปช้า ๆ รู้สึกเหมือนมันจะล้ม คล้าย ๆ เด็กที่เพิ่งหัดเดิน บางทีภาพยังไม่ทันชัดกำหนดใจไปกราบ ภาพนั้นสว่างและชัดขึ้นมาทันที การใช้คำภาวนาผมใช้ผิดพลาดหรือเปล่า ?
ตอบ : ต้องบอกว่าไปทำของง่ายให้ยาก ถ้ามีความคล่องตัวมโนมยิทธิแล้ว ถึงไม่ใช้คำภาวนา นึกเมื่อไรก็ไปได้ เพราะฉะนั้น..ไม่เกี่ยวกับคำภาวนาอยู่แล้ว ส่วนในเรื่องของอทิสมานกายหรือกายทิพย์นั้น จะไม่ติดขัดแบบกายเนื้อไม่ว่าจะด้วยประการใดทั้งปวง พูดง่าย ๆ คือว่ามีความคล่องตัวในทุกรูปแบบ แค่นึกก็ถึงแล้ว เสือกทะลึ่งไปเดินทีละก้าว โง่ฉิบหา..เลย..!

ถาม : เอาให้ชัดครับ กลัวไม่ชัด
ตอบ : ถ้าอย่างนั้นก็จงโง่ต่อไป..!

ถาม : พอไปกราบท่านได้แล้วให้ฝึกอย่างไรต่อ ?
ตอบ : จงทำแบบเดิมต่อไป

ถาม : อ้าว..!
ตอบ : ก็เขาเป็นคนชอบของยาก