[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ถ้านั่ง ๆ อยู่แล้วอาตมาลุกหายไปเฉย ๆ ก็ขออภัยโยมด้วยนะจ๊ะ เพราะดูแล้ววันนี้ถ้าจะถูกมาเลเรียลงกระเพาะ เมื่อครู่ขึ้นไปครู่เดียวถ่ายไป ๓ รอบ เป็นบทเรียนสอนให้รู้ว่าอย่าเกเรมาก ถ้าเกเรมากก็จะเป็นแบบนี้แหละ

ปกติแล้วถ้ามาเลเรียลงกระเพาะก็จะอาเจียน กินอะไรไม่ได้ ด้วยความที่อาตมาเป็นคนที่ไม่เหมือนมนุษย์ทั่วไป รู้ว่าถ้าอาเจียนแล้วร่างกายจะแย่เพราะไม่มีอาหาร ก็เลยใช้วิธีกิน ๆ ๆ เข้าไป แล้วก็กลั้นไว้ไม่ให้อาเจียน ร่างกายเคยฝึกมาหนักจึงแข็งแรงพอทำให้กลั้นอยู่ แต่กลั้นไปกลั้นมาขึ้นข้างบนไม่ได้เลยไปลงข้างล่างแทน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา อาการมาเลเรียลงกระเพาะของอาตมาก็เลยกลายเป็นถ่ายท้องแทนมาจนบัดนี้

เห็ดหลินจืออาตมากินไปแล้วประมาณครึ่งตันไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย อะไรที่ว่าดีกินมาแล้วทุกชนิดก็ไม่หาย ท้ายสุดยาบีบจนอาตมาจะตาย แต่โรคก็ไม่หายจึงต้องเลิกกินยา รู้สึกว่าร่างกายดีขึ้นมานิดหนึ่ง

เรื่องของโรคภัยไข้เจ็บเกิดจากเศษกรรมปาณาติบาต ถ้าหากว่าเราไม่กังวล โรคภัยก็ทำอะไรเราไม่ได้หรอก และเป็นเรื่องที่ดีมาก ๆ ก็คือเขาจะได้คอยตักเตือนเราอยู่เสมอว่า ร่างกายนี้ไม่ดี ทำให้เรามีสติ ไม่ลืม ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดร่างกายแข็งแรงดีแล้วเพลิน..ลืมอีก ต้องบอกว่าสำหรับอาตมาแล้ว ขันธมารมีบุญคุณอย่างยิ่ง ที่คอยตักเตือนอยู่เสมอ ไม่ให้ลืมว่าร่างกายนี้ไม่ดี

ชะราธัมโมมหิ ชะรัง อะนะตีโต เรามีความแก่เป็นธรรมดา ไม่อาจล่วงพ้นความแก่ไปได้ พะยาธิธัมโมมหิ พะยาธิง อะนะตีโต เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ไม่อาจจะล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปได้

สิ่งที่ว่ามานี้เขาให้พิจารณาจนสภาพจิตยอมรับว่าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ไม่ใช่ท่องให้คล่องปากไปเฉย ๆ ถ้าหากว่าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ สภาพจิตก็จะยอมรับแล้วก็ไม่ไปดิ้นรน เมื่อไม่ไปดิ้นรนความทุกข์ที่จะพึงมีก็น้อยลง"