[เถรี]

พระพุทธเจ้าตรัสกับพระอรหันต์ ๖๐ รูปแรก ตอนส่งออกไปเผยแผ่พระพุทธศาสนาว่า จรถ ภิกฺขเว จาริกํ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ขอเธอจงเที่ยวไป พหุชนหิตาย พหุชนสุขาย เพื่อประโยชน์ของชนหมู่มาก เพื่อความสุขของชนหมู่มาก โลกานุกมฺปาย เพื่ออนุเคราะห์แก่โลกครับ

ในขณะที่ญาติโยมเขาช่วยเรามาตลอด ใส่บาตรให้เรากินมาตลอด ถึงเวลาเขาเดือดร้อน แล้วเราจะหลับหูหลับตา โดยบอกว่าไม่ใช่กิจของสงฆ์หรือครับ ? เขาบอกว่าพระพุทธเจ้าห้ามพระทำอาหาร ใช่ครับ...ผมไม่เถียง

แต่ในสมัยที่เกิดทุพภิขภัย พระพุทธเจ้าท่านอนุญาตไว้ครับ ท่านบอกว่า อันโตวุตถะ หุงต้มเอง อันโตปักกะ เก็บเอาไว้เอง สามปักกะ เก็บไว้ในที่อยู่ของตน สามารถตุนอาหารได้ด้วยครับ แต่ขอโทษ...จงอ่านพระไตรปิฎกให้ชัดครับ อันนั้นท่านทำเพื่อตัวเอง พระพุทธเจ้ายังอนุญาตในวาระฉุกเฉิน แต่นี่พระของเราทำเพื่อชาวบ้านครับ ไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง แล้วผิดตรงไหน ? ไม่มีข้อห้ามเลยนะครับ

ผมถึงได้บอกว่าไอ้พวกเรียนพระพุทธศาสนาจากกูเกิ้ลทุกวันนี้มีเยอะ แล้วเรียนไม่ทั่วด้วย ก็เลยไม่สามารถที่จะยกเอาข้อมูลต่าง ๆ ขึ้นมาให้สัมพันธ์กันได้ เอาขึ้นมาแค่ส่วนใดส่วนหนึ่งเท่านั้น

เหมือนอย่างกับที่มีบางวัดเขาสวดปาฏิโมกข์ ๑๕๐ ข้อ เคยได้ยินกันไหมครับ ? แล้วท้ายที่สุดก็โดนต้นสังกัดตัดหางปล่อยวัดให้ไปสวด ๑๕๐ ข้อเอาเอง เพราะว่าท่านไปอ่านพระไตรปิฎกมา บอกว่าพระพุทธเจ้าท่านตรัสเอาไว้ชัดเจนว่า ศีลในปาฏิโมกข์มี ๑๕๐ ข้อ ใช่ไหมครับ ? ใช่ครับ..ผมไม่เถียง แต่ว่าท่านทั้งหลายได้คิดต่อไหมครับว่า พระพุทธเจ้าทรงตรัสเอาไว้ในปีไหน ?

ผมจะยกตัวอย่างว่า รัฐธรรมนูญปี ๒๕๔๐ ดีที่สุด แล้วท่านทั้งหลายไปใช้รัฐธรรมนูญปี ๒๕๔๐ ได้ไหมครับ ? ไม่ได้นะครับ เราต้องใช้รัฐธรรมนูญปี ๒๕๖๐ ครับ

ในเรื่องของศีลในพระปาฏิโมกข์ ๑๕๐ ข้อนั่นก็เหมือนกันครับ ระยะแรกพระพุทธเจ้าท่านบัญญัติไว้แค่นั้น แต่หลังจากที่มีคนล่วงสิกขาบทมากขึ้น ท่านก็บัญญัติเพิ่มเติมขึ้นมา จนกระทั่งกลายเป็น ๒๒๐ ข้อ บวกกับอธิกรณสมถะอีก ๗ ข้อ กลายเป็น ๒๒๗ ข้อครับ ไม่ใช่แค่ ๑๕๐ ข้อที่กล่าวไว้เป็นพระสูตร

ดังนั้น...ในเรื่องพวกนี้ ถ้าหากว่าเราศึกษาแบบอลคัททูปริยัติ ก็คือศึกษาแบบจับงูข้างหาง ก็มีโอกาสถูกงูกัดตายสูงมากครับ แล้วถามว่าเราต้องเรียนให้รู้จริงทุกเรื่องไหม ? ไม่จำเป็นครับท่าน