[ตัวแสบจำเป็น]

ในเมื่อจะเล่าถึงหลวงตาในวันนั้นแล้ว ก็จะขอนำเอาเรื่องที่หลวงตา
เทศน์ มาเล่าให้ฟังกัน เพื่อว่ากระทู้นี้จะได้มีสาระบ้าง

ถึงเรื่องที่หลวงตาเทศน์ จะไม่เกี่ยวกับไอ้อ้วนโดยตรง แต่ก็พอจะมี
อ้อม ๆ มาพอให้สะดุ้งกันบ้างค่ะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า

เมื่อทุกคนหาเรื่องมาถามหลวงตาไม่ได้แล้ว หยกที่นั่งอยู่ข้างหน้าหลวงตา
รู้สึกอึดอัด อัดอั้นตันใจมาก เพราะว่า ที่นั่งอยู่ต่อหน้าเรานี้ คือหลวงตา
คือพระอริยะชั้นแนวหน้า คือองค์ที่เป็นที่พึ่งให้แก่เราได้ แต่ไฉนวันนี้
เรากลับไม่มีคำถามมาถามหลวงตากันนะ คิดสิ คิดเข้า ไอ้หยกเอ๋ย..
เรื่องที่ทำอยู่ การปฏิบัติที่คั่งค้าง อะไรที่มันยังสะสางไม่ได้ อะไรที่เรา
ติดขัดอยู่ ไม่มีแล้วหรืออย่างไรหนอ.. ท่านมาอยู่ตรงหน้าเรานี้แล้ว ทำไมหนอ..
ทำไมคิดไม่ออกหนอ เราติดขัดอะไรหนอ คิดวนเวียนมันอยู่นั่นแหละ
จะถามอะไรดี อย่าให้เสียโอกาส นั่งคิดอยู่อย่างนั้นนานพอสมควร
หลวงตาคงฟังอยู่นานแล้ว (ถ้าท่านฟังสิ่งที่เราคิดออกนะ ๕๕)
หลวงตาจึงเอ่ยออกมาว่า