[เถรี]

เมื่อท่านทั้งหลายได้ดูพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ผู้ทรงคุณอันประเสริฐของพวกเราเป็นตัวอย่าง ได้ระลึกถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นอัจฉริยะมนุษย์เป็นตัวอย่างแล้ว เมื่อเปรียบเทียบกับตัวเองแล้วก็จะเห็นได้ว่า เราไม่มีอะไรสู้พระองค์ได้เลยแม้แต่ส่วนเสี้ยวเดียว แล้วเราจะรอดพ้นจากความตายไปได้อย่างไร ? ในเมื่อรอดพ้นไม่ได้ จะตายทั้งทีก็อย่าให้ขาดทุน ก็คือ เราต้องเกาะความดีให้ได้

การเกาะความดีนั้น ตัวพุทธานุสติ คือ การระลึกถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ว่าจะเป็นการกำหนดภาพพระไว้ก็ดี การกำหนดคำภาวนาว่าพุทโธ หรือ สัมมาอะระหัง หรือคำภาวนาอื่น ๆ ก็ดี ถ้าเราสามารถที่จะกำหนดได้จนอารมณ์ใจทรงตัว พุทธานุสตินี้ จะเป็นกรรมฐานที่นำพาเราไปสู่พระนิพพานได้ง่ายที่สุด

ดังนั้น..ในแต่ละวันการที่เราปฏิบัติภาวนา จับลมหายใจเข้าออก ขอให้ควบกับพุทธานุสติ คือ ภาวนาว่าพุทโธ ว่าสัมมาอะระหัง หรืออย่างใดอย่างหนึ่ง ที่ทำให้เรานึกถึงพระพุทธเจ้าได้ หรือกำหนดเห็นภาพพระพุทธรูปองค์ใดองค์หนึ่ง ที่เราชอบมากที่สุด กำหนดให้ไหลตามลมหายใจเข้า ตามลมหายใจออกก็ได้ กำหนดให้ครอบกายของเราเอาไว้ก็ได้ หรือว่ากำหนดจิตขึ้นไปกราบท่านบนพระนิพพานก็ได้ แล้วแต่ที่เราจะทำกัน

สำหรับตอนนี้ก็ให้ทุกคนดูที่ตัวเอง ถ้ายังมีลมหายใจเข้าออกอยู่ ก็ให้กำหนดลมหายใจเข้าออกไป ถ้ามีคำภาวนาอยู่ ก็กำหนดคำภาวนาไปตามปกติ ถ้าหากว่าไม่มีลมหายใจ ไม่มีคำภาวนา ก็ให้กำหนดรู้อยู่เฉย ๆ ว่า ขณะนี้ไม่มีลมหายใจ ขณะนี้ไม่มีคำภาวนา กำหนดสติตั้งมั่นอยู่ตรงเฉพาะหน้า รับรู้ในอารมณ์ทั้งหลายเหล่านั้นในลักษณะของคนดู ไม่ใช่ลงไปดิ้นรนเล่นด้วยตัวเอง อยากจะหายใจใหม่ อย่างนั้นกำลังใจจะถอยกลับออกมา ก็ให้ทุกคนกำหนดคำภาวนา กำหนดภาพพระ หรือกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้ยินสัญญาณบอกเลิกหมดเวลา



พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันอาทิตย์ที่ ๖ ธันวาคม ๒๕๕๒