[เถรี]

ที่ต้องมาบอกกล่าวให้พวกท่านทั้งหลายฟัง และขณะเดียวกันญาติโยมก็ได้รู้ได้ทราบด้วย ก็เพราะว่าในสิ่งที่เขาทำกันนั้นไม่ถูกต้อง ทำให้ศาสนาเศร้าหมองและบอบช้ำมาก รุ่นเก่า ๆ ที่เคยอยู่วัดท่าขนุนแห่งนี้ทันตอนที่ผมเป็นรองเจ้าอาวาสอยู่ จะเห็นว่าการสอบสวนพระภิกษุที่กระทำละเมิดอาบัติ กระผม/อาตมภาพจะให้ฆราวาสและแม่ชีออกไปหมดเลย แม้กระทั่งสามเณรด้วย เพราะว่าท่านทั้งหลายเหล่านั้นเป็นอนุปสัมบัน เนื่องจากมีศีลที่บังคับอยู่ว่า ภิกษุบอกอาบัติชั่วหยาบของภิกษุอื่นแก่อนุปสัมบัน เราก็ต้องอาบัติศีลขาดเช่นกัน

ดังนั้น...เรื่องพวกนี้ผู้ที่จะตัดสินในเรื่องของพระธรรมวินัย จึงต้องมีความรอบคอบและรอบรู้ในพระธรรมวินัยอย่างแท้จริง การตัดสินเขาจึงใช้หลักสัมมุขาวินัยเสียส่วนมาก ก็คือพร้อมหน้าโจทก์ พร้อมหน้าจำเลย พร้อมคณะสงฆ์ พร้อมด้วยหลักธรรม ทุกอย่างต้องแน่นอนและแน่นแฟ้น ค่อยระบุโทษ ไม่เช่นนั้นก็เหมือนกับแม่ของพระกุมารกัสสปะ

แม่ของพระกุมารกัสสปะเป็นภิกษุณีแต่ตั้งท้องพระกุมารกัสสปะ แล้วพระเทวทัตสั่งให้สึก ภิกษุณีท่านยืนยันว่าท่านไม่ได้มีความผิด ท่านไม่ได้มีเพศสัมพันธ์กับใครตั้งแต่บวชมา พระพุทธเจ้าจึงให้ตั้งพระอุบาลีและนางวิสาขามหาอุบาสิกาเป็นคณะกรรมการสอบสวน เมื่อไล่วันไล่เวลาที่พระกุมารกัสสปะอยู่ในท้องกี่เดือน ๆ ก็ฟันธงได้ว่าท้องมาตั้งแต่ก่อนบวช เพียงแต่ว่าช่วงสองสามเดือนแรกอาจจะไม่รู้สึกอะไร

เราจะเห็นว่าแม้แต่อาบัติชั่วหยาบของภิกษุอื่น พระพุทธเจ้าก็ไม่ให้บอกแก่อนุปสัมบัน คือผู้ที่มีศีลน้อยกว่า ก็เพราะว่าคนส่วนใหญ่แล้วกำลังใจมักจะไหลไปในทางต่ำ ขนาดไม่ผิดยังฟันธงว่าผิด ถ้าหากว่าผิดอย่างทุกวันนี้ก็จะเหมาเอาว่า พระเณรก็เหมือน ๆ กันหมดนั่นแหละ ก็เลยกลายเป็นว่า ปลาเน่าไม่กี่ตัวทำให้คณะสงฆ์ไทยเหม็นไปหมดทั้งประเทศ

ท่านทั้งหลายจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องศึกษาพระธรรมวินัยให้ชัดเจน เมื่อถึงเวลาจะได้รอบคอบและรอบรู้ ในการตัดสินให้ถูกต้องและเป็นไปโดยธรรม เอาเสียงชาวบ้านไม่ได้ ต้องเอาหลักธรรมวินัยเป็นใหญ่

จึงขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวญาติโยมที่ฟังอยู่ให้พลอยได้ความรู้ในด้านนี้ไปด้วย


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๒๑ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)