[เถรี]

ถาม : บางครั้งเวลาคิดในสิ่งที่ไม่ได้อยากจะคิด ไม่ว่าพยายามบอกตัวเองให้หยุดโดยออกเสียงหรือเอาเล็บจิกตัวเอง ความคิดนั้นก็ยังคงคิดต่อไป ความคิดเหล่านั้นเป็นของเราหรือไม่ ?
ตอบ : ต่อไปอย่าเอาเล็บจิกตัวเอง สมัยนี้เขาให้จิกหมอน ไม่รู้เรื่องเลยหรือ..? ความคิดนั้นเป็นความคิดของเราเอง แต่สติสมาธิไม่พอ เราก็เลยหยุดยั้งไม่ได้ เพราะว่า รัก โลภ โกรธ หลง เป็นตัวชักนำให้คิด ในเมื่อ รัก โลภ โกรธ หลง มีกำลังเหนือกว่า เราหยุดยั้งไม่ได้ก็ต้องหาวิธีอื่น อย่างเช่นไปทำงานหรือวิ่งขึ้นภูเขาเสียให้เข็ด เดี๋ยวพอร่างกายเหนื่อย ไปไม่รอด เราก็ดึงกลับมาคิดสิ่งที่ดี ๆ ได้

ถาม : การพยายามห้ามแบบนี้แล้วแต่ความคิดนั้นไม่หยุด ถือว่าเราไม่ยอมตาม แล้วจะไม่บาปตามความคิดเหล่านั้นใช่หรือไม่ ?
ตอบ : ถ้ายังมีสติรู้อยู่ ก็แปลว่ากรรมนั้นยังไม่ใช่ของเรา ถ้าขาดสติไปเมื่อไรก็จะเป็นมโนกรรมไปเต็ม ๆ