ดูแบบคำตอบเดียว
  #34  
เก่า 18-09-2013, 21:04
บัณฑิตมหาเศรษฐี's Avatar
บัณฑิตมหาเศรษฐี บัณฑิตมหาเศรษฐี is offline
ผู้สนับสนุนเว็บวัดท่าขนุน - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Aug 2010
สถานที่: สมุทรสาคร
ข้อความ: 12
ได้ให้อนุโมทนา: 88,826
ได้รับอนุโมทนา 23,800 ครั้ง ใน 805 โพสต์
บัณฑิตมหาเศรษฐี is on a distinguished road
Default

ความประทับใจในการร่วมสวดมนต์ทำสมาธิ สวดคาถาเงินล้าน ๑๐๐ จบ ถวายสมเด็จพระสังฆราช

ผมได้ทราบข่าวการจัดงานตั้งแต่ปลายเดือนสิงหาคม ว่าจะจัดในเย็นวันจันทร์ซึ่งเป็นวันทำงาน ปกติผมจะต้องเลิกงาน ๑๘.๐๐ น. จึงทำให้ไม่มีโอกาสที่จะมาร่วมสวดมนต์ในครั้งนี้ได้เลย จึงตัดใจและฝากเงินทำบุญถวายหลวงพ่อผ่านทางพี่บิ๊ก (BigBig Blue) ในวันที่มาถวายสังฆทานต้นเดือนที่ผ่านมา (วันจันทร์เป็นวันเปิดงาน ไม่สะดวกที่จะลางาน เนื่องจากต้องอยู่สะสางงานให้เรียบร้อยครับ)

แต่ก็มีเหตุอัศจรรย์ใจที่ให้ผมสามารถเปลี่ยนวันหยุดได้ ผมจึงมีโอกาสได้มาในที่สุด เช้าวันจันทร์ ตื่นมาตอนสายก็เริ่มเปิดคอมพิวเตอร์ รีบทำงานส่งเจ้านาย และสะสางงานผ่านทางอินเตอร์เน็ต (ผมหยุดแต่บริษัททำงานตามปกติ) พบว่า อีเมลล์ (E-Mail) เข้ามาถึง ๔๐ กว่าฉบับ แต่ละเรื่องต้องใช้เวลาพอสมควร และด้วยนิสัยเอื่อยเฉื่อยของผมเอง จึงทำให้เถลไถลไปพอสมควร รู้ตัวเมื่อกระเพาะทำหน้าที่ยามเที่ยง เลยต้องชงมาม่ากินรองท้องไป ๑ ห่อ (เช้าไม่ได้กินครับ) แล้วลุยสะสางงานให้เจ้านายต่อ รวมความว่าสะสางงานเสร็จเวลา ๑๔.๐๐ น.

จากนั้นจึงรีบอาบน้ำ แต่งตัว และรีบขับรถไปจอดที่เซ็นทรัลพระรามสอง (ผมอยู่มหาชัยครับ) แวะเอาคอมฯ ไปส่งร้านซ่อม ปรากฏว่า เดินหาร้าน J.I.B. Computer ไม่เจอ ลองเดินข้ามฝั่งไปบิ๊กซีพระรามสอง สอบถามทางเจ้าหน้าที่ของห้างก็ไม่ทราบ จึงลองเปิดอินเตอร์เน็ตผ่านมือถือ พบว่าร้านอยู่ฝั่งเซ็นทรัล ชั้น ๓ ที่เดินผ่านร้านมาเมื่อสักครู่ (เดินคนละฝั่ง ไม่ทันได้มอง) พบร้านแล้วรีบนำไปส่งซ่อม ช่างซ่อมแกะดูคอมฯ ปรากฏว่าไม่ได้พัง แต่สายไฟ Mainboard หลุดไป ๑ เส้น ไฟเลยไม่พอ จึงต้องเดินย้อนไปที่จอดรถ เพื่อเอาคอมฯ ไปเก็บในรถ แล้วรีบเดินไปขึ้นรถเมลล์ด้านหน้าห้าง

ระหว่างที่เดินอยู่บนบันไดเลื่อนในห้าง ไฟฟ้าเกิดดับมืดทั้งห้าง เกิดความคิดแวบขึ้นมาว่า ท่านพี่ (มาร) มาทดสอบกำลังใจอีกแล้วหรืออย่างไร ? เลยพาลเกิดความกลัวขึ้นนิดหน่อย จึงเลือกเดินทางไปเซ็นทรัล เวิลด์ด้วยรถเมล์ (ความตั้งใจแรกจะเดินทางด้วยรถตู้หรือไม่ก็รถแท็กซี่แล้วไปต่อ BTS)

พอหาที่นั่งได้ ก็หยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาฟังเพลงให้เพลิดเพลิน ปรากฏว่าอาจารย์โอ (โอรส) ส่งข้อความมาในไลน์ สอบถามว่าได้ยินเสียงถ่ายทอดชัดเจนหรือเปล่า ? ผมจึงนึกขึ้นมาได้ว่ามีถ่ายทอดเสียงสด รีบเปลี่ยนไปฟังเสียงเทศน์ ในใจขณะนั้นเริ่มจิตตก เสียใจว่าทำไมเราถึงเรื่อยเปื่อย ไม่รีบไปให้ถึงที่ไว ๆ (เวลาขณะนี้ประมาณ ๑๕.๐๐ น.) ท่องคาถาเงินล้านในใจไปด้วย ฟังถ่ายทอดสดไปด้วย พอพิธีกรพูดภาษาอังกฤษแนะนำวัดและตำบล, อำเภอ,จังหวัดแบบทับศัพท์ หลวงพ่อท่านจึงเมตตาสอนพิธีกรให้ จังหวะนี้ผม “ฮากระจาย” บนรถเมลล์ครับ (กราบขอขมาและขออภัยครับ) รวมความว่า มาถึงเซ็นทรัล เวิลด์เวลา ๑๗.๓๐ น.

พอมาถึงเต็นท์ได้ไม่ถึง ๑ นาที ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก และหายอย่างปลิดทิ้ง (ในระหว่างฝนตกอยู่นั่นเอง ผมได้รับขนมปังโดยไม่ต้องเอ่ยปากขอจากทีมงาน ๑ ก้อน เพื่อรับประทานรองท้อง ผมรู้สึกว่า เป็นขนมปังที่อร่อยมาก ๆ ขอบคุณครับ) ผมจึงได้มีโอกาสผาติกรรมผ้าไตร ดอกไม้ธูปเทียนและนำไปน้อมถวายหลวงพ่อพร้อมทำบุญกับท่าน จังหวะนั้น ผมรู้สึกตื้นตันมากครับที่ได้ทำบุญ (ถึงขนาดถวายดอกไม้และธูปเทียนไปด้วย) หลังจากนั้นได้ทักทายกัลยาณมิตรตามสมควร และหาที่นั่งอันควรเพื่อสวดมนต์

พอเริ่มสวดมนต์ ผมก็นิมนต์พระปัจเจกทองคำ วัดเขาวง, ลูกแก้วที่ได้รับมอบมาจากหลวงพ่อ, พระปิดตาจัมโบ้รุ่น ๒ มาไว้ในมือเพื่อสวดมนต์ด้วย ช่วงแรก ๆ ประมาณ ๑ - ๕ จบแรก สมาธิไม่ค่อยอยู่กับตัวเท่าใด เพราะจุดที่ผมนั่งเป็นที่นั่งริมทางเดิน ผู้คนสัญจรผ่านไปผ่านมา ผมจึงตั้งใจหลับตาและสวดมนต์ไปจนจบ ๑๐๐ จบ

ในระหว่างที่หลับตาสวดอยู่นั้น ผมมีความรู้สึกว่า เหมือนจะมีคนมาสะกิดที่เอวผมประมาณ ๒ - ๓ ครั้ง คิดในใจว่า รอบนี้ท่านพี่แหย่เรา เราก็จะไม่สนใจ จะเสียงแหบแห้งอย่างไร หรือเราจะเป็นอย่างไรก็ไม่สนใจ จะขอสวดมนต์ให้จบเท่านั้นพอ สักพัก ความรู้สึกเหมือนมีคนมาสะกิดก็หายไป (ไม่มั่นใจว่าเป็นอุปาทานหรือเปล่า ?)

อีกสักพัก เวลาที่สวด ๆ ไปเพลิน ๆ ไม่ได้คิดอะไร ผมมีความรู้สึกเหมือนวิญญาณจะหลุดจากร่าง ความรู้สึกมันเหมือนแผ่นดินไหวบ้าง, เหมือนวูบตกจากที่สูงบ้าง, พอได้สติก็หาย (ยังไม่ได้มโนฯ ครับ จึงไม่ทราบว่าใช่การหลุดไปแบบมโนฯ หรือเปล่า ?) ตั้งใจกำหนดจิตอยู่ที่ปาก ให้จิตจับคำสวดมนต์ทุกคำที่ปาก

ช่วงการสวดได้ครึ่งทาง ผมมีความรู้สึกเห็นเหมือนพระปัจเจกพุทธเจ้าทองคำ ท่านมาปรากฏอยู่ไกล ๆ เป็นรูปองค์ท่านนั่งสมาธิเหมือนกับรูปองค์ท่านที่ผมบูชาอยู่ในมือ เห็นประมาณ ๒ นาที จิตก็เริ่มส่ายไม่เป็นสมาธิ ภาพจึงหายไป

สุดท้าย ผมก็สวดจบ ๑๐๐ จบไม่ขาดไม่เกิน เมื่อจบแล้ว ลืมตาขึ้นมาเห็นปะรำพิธีและบุษบกประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ ผมรู้สึกอิ่มใจและอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก เพื่อนที่นั่งข้าง ๆ ชี้ชวนให้ดูพระจันทร์ทรงกลด ยิ่งทำให้ผมอัศจรรย์ใจในคุณพระรัตนตรัยยิ่งนัก

ท้ายสุดนี้ ผมขออนุโมทนาในกุศลเจตนาของทุกท่าน ที่ร่วมกันทำความดีอันยิ่งใหญ่ถวายแด่องค์สมเด็จพระสังฆราช และขอกราบขอบพระคุณองค์หลวงพ่อ ที่มาเป็นหลักชัยให้กับพวกเรา ขอบคุณทีมงานที่ได้จัดงานครั้งนี้ ขอบคุณกัลยาณมิตรที่มาร่วมงานและหยิบยื่นไมตรีจิตต่อกัน ทำให้บรรยากาศในงานอบอวลด้วยมิตรภาพ และขอขอบคุณเว็บวัดท่าขนุน ที่มอบพื้นที่ให้ผมได้เขียนบรรยายความรู้สึกดี ๆ ในครั้งนี้ ขอกราบขอบพระคุณครับ

ผมขอตั้งใจไว้ว่า ผมจะปฏิบัติตนให้สามารถพึ่งตนเองให้ได้มากที่สุด จะพยายามเป็นภาระต่อครูบาอาจารย์ให้น้อยที่สุด จะมุ่งตรงสู่แดนพระนิพพาน จะปฏิบัติตัวภายใต้กรอบของศีล ๕ ให้ได้อย่างสม่ำเสมอครับ

ป.ล. ช่วงเดินทางกลับ มีบททดสอบกำลังใจ โดยผมลงรถเมล์ที่เซ็นทรัลพระรามสอง ในระหว่างนั้นสายตาเหลือบไปเห็นสถานบันเทิง “โรงเบียร์ฮอลล์แลนด์” เกิดอาการระลึกถึงความหลัง นึกถึงเพื่อนเก่า ๆ ทั้งที่ยังอยู่และได้ตายจากไปแล้ว ฟุ้งอยู่นานจิตจึงขมวดความคิดกลับมาได้ว่า “ตั้งแต่เราเคารพนับถือหลวงพ่อมาได้ ๓ ปี เราพัฒนาขึ้นกว่าแต่เก่าเยอะเลย อย่างน้อยเราก็เลิกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้เด็ดขาดแล้ว เป็นบุญของเราโดยแท้ ที่ได้พบและปฏิบัติตามหลวงพ่อ สาธุ"
__________________
คุก......มีไว้ขังคนกระทำผิด
โลก.....มีไว้ขังคนเห็นผิด

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 19-09-2013 เมื่อ 02:46
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 97 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ บัณฑิตมหาเศรษฐี ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา