[เถรี]

ในเมื่อเราเกิดในปฏิรูปเทส อยู่ในครอบครัวที่เป็นสัมมาทิฐิ มีหลักธรรมของพระพุทธเจ้าพร้อมสมบูรณ์ทั้ง ศีล สมาธิ ปัญญา แล้วแถมยังมีโอกาสที่เขาบังคับให้อีกด้วย ท่านทั้งหลายจะไม่ลองทำกันอย่างจริง ๆ จัง ๆ ดูสัก ๑๐ วันหรือครับ ?

แล้วจะได้รู้ว่าทำไมพระอาจารย์เล็กไปไหน มีแต่คนต้องการ แต่จะว่าไปแล้ว ผมก็ทำมานานเกินไปครับ เพราะว่าตั้งแต่อายุ ๑๖ ปี นี่อายุ ๖๓ ปีเข้าไปแล้ว ยังไม่ได้เบื่อสักวันเดียวเลย เพราะว่าซักซ้อม หาวิธีการต่าง ๆ ที่แปลกใหม่อยู่เสมอ เรื่องของการปฏิบัติธรรมนั้น มีหลายสายยังไม่พอ กิเลสยังมีหลายลีลาอีกด้วย ทำอย่างไรที่เราจะรู้เท่าทันกิเลสแล้วไม่แพ้มัน

เราบวชเข้ามาแล้ว ส่วนญาติโยมทั้งหลายก็ถือว่าเป็นอุบาสก อุบาสิกาที่คอยค้ำจุนพระพุทธศาสนา ถ้ามีใครตำหนิติเตียนพระพุทธศาสนาของเราว่าเป็นของไม่จริง เป็นของไม่แท้ ท่านสามารถที่จะแก้ต่างให้กับพระพุทธศาสนาได้หรือไม่ครับ ?

การแก้ต่างด้วยการไปถกเถียงกันนั้นไม่ยั่งยืนครับ พอเขาหาช่องว่างในคำพูดของเราได้ เขาก็กลับมาเถียงกับเราใหม่ แต่ถ้าหากว่าท่านตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติให้เกิดผลจริง ๆ ถึงเวลาเอาผลของการปฏิบัตินั้นแหละครับเป็นเครื่องยืนยันได้ จากคนที่อารมณ์ร้อน อารมณ์ร้าย ก็รู้จักเย็นลง จากคนที่มีศีลบกพร่องไม่สมบูรณ์ ก็มีศีลสมบูรณ์ขึ้น ถ้าถึงเวลานั้นแล้ว ไม่ต้องไปชวนใครมาปฏิบัติธรรมครับ เพราะว่าตัวเราเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด เขาเห็นตัวอย่างที่ชัดเจนนี้แล้ว เขาจะอยากปฏิบัติตามเองครับ

บางท่านก็บอกว่า วัดท่าขนุนมีพระมาก มีเณรมาก ทำไมท่านทั้งหลายเหล่านั้นถึงไปวัดท่าขนุน แต่ไม่ไปวัดอื่น ? ก็เพราะเขารู้สึกว่าเขาไปแล้ว เขาได้สิ่งที่เขาต้องการครับ แล้วส่วนใหญ่สิ่งที่เขาต้องการก็คือหลักการปฏิบัติธรรม ไม่ต้องไปชักไปชวนนะครับ ถึงเวลาเขาจะมากันเอง

ดังนั้น....ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายที่เป็นพุทธบริษัท เมื่อถึงเวลาเราจะค้ำจุนพระศาสนาให้มั่นคง วิธีที่ดีที่สุดก็คือการทำตัวเองให้สำเร็จขึ้นมาสักระดับหนึ่ง จากปุถุชนผู้หนาด้วยกิเลส ขึ้นมาเป็นกัลยาณชน ประกอบไปด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา ในเบื้องต้น แค่นี้ก็พอแล้วครับ ถือว่าเป็นบุคคลชั้นดี รู้ว่าการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนาเป็นอย่างไร สามารถเป็นแบบอย่างให้กับคนอื่นเขาได้ อันนี้น่าจะสำหรับญาติโยมฆราวาสหญิงชายเท่านั้น