ดูแบบคำตอบเดียว
  #26  
เก่า 18-09-2013, 19:22
สายท่าขนุน สายท่าขนุน is offline
สมาชิก VIP - ผู้ได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษ
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 759
ได้ให้อนุโมทนา: 160,001
ได้รับอนุโมทนา 133,088 ครั้ง ใน 5,305 โพสต์
สายท่าขนุน is on a distinguished road
Wink

เขียนจากที่เล่าให้กันฟังหลังไมค์มาก่อน
และขอเว้นการเขียนว่าประทับใจพระอาจารย์ และพระที่ร่วมพิธี ร่วมนำสวด
เพราะอยากยกพระอาจารย์ขึ้นไว้เป็นองค์ประธานในที่บูชาของใจ
เมตตาท่านทั้งหลายเพียงไหน อยู่ในใจพวกเราทุกคนเต็มเปี่ยม

...เรื่องแรกประทับใจน้องคมน์ กับทีมงานเป็นอย่างมาก
ที่จัดให้มีวันนี้ขึ้น และผ่านพ้นไปอย่างดียิ่ง

(แม้ว่าตั้งใจจะไปรับจีวรที่กองอำนวยการ
แต่เอาเข้าจริงก็ยินดีที่จะได้ไปกราบพระอาจารย์ จึงเดินผ่านเลยไป)

...เรื่องที่สอง ประทับใจที่เป็นงานถวายกุศลสมเด็จพระสังฆราช
โดยการรวบรวมกำลังใจในการภาวนาของคนหมู่มาก

หาคนคิดทำน้อยมาก ถวายกุศลเป็นการภาวนานี้ เป็นการแสดงความเคารพอย่างยิ่ง

...เรื่องที่สาม ประทับใจคนหมู่มากนั้นแล ที่ตั้งใจกันมาทั่วสารทิศ เพื่อถวายกุศลนี้
ยิ้มแย้ม แจ่มใส ให้ความเคารพหลวงปู่สมเด็จฯ พระอาจารย์ และพระในพิธี
ในภาพรวมเรียกได้ว่าสง่างามทุกท่าน

...เรื่องที่สี่ ประทับใจสถานที่ เนื่องจากเป็นใจกลางเมือง
เป็นสถานที่จับจ่าย เดินดูข้าวของ ทำกิจกรรมแบบคนเมืองแท้ ๆ
ไม่เคยคิดว่าจะจัดกิจกรรมการกุศลเช่นนี้ได้อย่างเหมาะเจาะ
เป็นที่เปิด มองเข้ามาได้หลายมิติ จากผู้คนที่ใช้ชีวิตกลางเมือง
หรือแม้แต่คนที่เกาะกระจกมองลงมาดูว่าทำอะไรกัน
...ทั้งยังมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นที่บริเวณนั้น
เป็นบริเวณที่รู้สึกเอาเองว่ามีเทวดามาร่วมอนุโมทนาหนาแน่น
(ใครที่ไม่เคยถอดรองเท้าเดินห้าง ก็คราวนี้แหละ)

...เรื่องที่ห้า ประทับใจความสามัคคี พร้อมเพรียงในการร่วมกิจกรรม
โดยที่ไม่ได้ซักซ้อมกันมาก่อน
ไม่ว่าจะเป็นการขยับที่นั่ง ที่ยืนให้ลงตัว ร่วมกันร้องเพลงชาติ
และภาวนาพระคาถาเงินล้าน ในจังหวะของพระที่นำสวด
ซึ่งอาจไม่ตรงกับจังหวะที่สวดในวัดหรือสถานที่ซึ่งแต่ละคนเคยสวดเป็นปกติ

...เรื่องที่หก ประทับใจคนรอบข้าง
นอกจากสหายธรรมที่คุ้นเคยกัน จะมาพบกันในงานแล้ว
ยังมีโอกาสได้เจอศิษย์หลวงพ่อวัดท่าซุง
ที่รู้จักพระอาจารย์ จากไปร่วมงานเป่ายันต์เกราะเพชรที่วัดเมื่อหลายปีมาแล้ว
น้องผู้ชายอีกท่านก็มาเดี่ยว เพราะได้ทราบข่าวผ่านทางอินเตอร์เน็ต
มองไปไกล ๆ นอกรั้วที่กั้นไว้ มีหนุ่มสาวคู่หนึ่ง ลักษณะเหมือนยังเรียนมัธยมอยู่
ทั้งสองมองเข้ามาระหว่างสวดอย่างสนใจ และหาทางจะเข้ามาร่วมกิจกรรม น่าชื่นใจ

...กลุ่มลูกศิษย์หลวงพ่อ เมตตาแบ่งปันแผ่นพลาสติกให้คลุมกันฝนอยู่ด้วยกัน
ห้าหกคนตรงนั้น ก็ไม่ได้ขยับจากที่นั่งเลย
น้ำบนผ้ามากแล้ว เราก็เอียงเทออกด้านหลัง ซึ่งคนลุกไปที่เต็นท์กันชั่วคราว
เมื่อเสร็จจากสวดแล้ว ต่างก็ยินดี ชื่นใจว่า นี่พี่น้องกันนะ

...เรื่องที่เจ็ด ประทับใจคนตัวเปียก
คนรวยเหล่านี้ กระจายกันไป เดินไปทั้งเปียก ไม่แยแส
ในห้องน้ำ ก็เห็นบ้าง ไปถอดกางเกง ถอดกระโปรงออกบิด
ส่วนเราเอง กระโปรงเปียกทั้งตัว เดินไป น้ำหยดไป เข้าไปเดินในห้าง
(ส่วนเสื้อลูกไม้แห้งดี ๕๕๕)

...เรื่องที่แปด ประทับใจเสียงสวด ดังสม่ำเสมอดีไม่มีตก
แม้จบสุดท้าย เราจะเบาเสียงตัวเองลง เพื่อให้พระนำสวด
บังเอิญเป็นจังหวะเงียบเดี๋ยวหนึ่ง เราจึงชูนิ้วขึ้นให้ทราบว่าเหลืออีก ๑ จบ
ไม่ทราบหนุ่มด้านหลัง นับเองอยู่แล้ว หรือเห็นนิ้วเรา จึงส่งเสียงขึ้น
เป็นจบสุดท้าย ที่ชื่นใจจริง ๆ

เรื่องที่เก้า ประทับใจเทวดาที่รักษาตัว
ท่านเมตตาตั้งแต่เราไม่มีชุดขาว ท่านก็พาให้เราได้เสื้อลูกไม้ขาวตัวนั้นมา
ครั้นจะเปลี่ยนใส่กระโปรงขาวที่ไปกราบหลวงพ่อสมเด็จฯ วัดสระเกศ
ก็ไม่เหมาะทำงานวันนั้น และยุ่งยากเปลี่ยนด้วย

…เราทำงานไม่ค่อยทัน คิดว่าจะมาจากที่ทำงานอย่างไรให้ทัน
พลันก็ได้รับคำสั่งให้ไปอบรม วันที่อบรม ๑๖ กันยายน ๒๕๕๖ สถานที่ เซ็นทรัลเวิลด์
ต่อมาก็คิดว่า จะเดินทางอย่างไร ถ้าเอารถไป จะจอดที่ไหน
พลัน (อีกแล้ว… พลันแปลว่าเดี๋ยวนั้น ทันทีที่คิด) ผู้จัดอบรมส่งข่าววิธีเดินทาง
และบอกให้จอดที่จอดรถใต้ตึกได้ เราก็ได้จอดฟรีถึงหกชั่วโมง
เช้าใส่เสื้อลูกไม้ขาว จะเอาร่มไป ก็คิดว่า งานแบบนี้ ถ้าฝนตกกางร่มไม่มีประโยชน์หรอก
จึงตัดสินใจ ตากฝนไปเลยก็ได้ แต่เอ เสื้อคงมอมมาก (มันน่า..ไหม !! เสียดายเสื้อ)
พลันได้ยินคล้ายว่า โดนฝนเปียกแน่ แต่เสื้อไม่มอมหรอก… เอาละ เชื่อท่าน โมทนาด้วยแล

เรื่องที่สิบ ประทับใจตัวเอง (จริงนะ)
เนื่องจากปัจจัยที่กล่าวมาทั้งหลาย ใจก็เลยชื่นมื่น
สมาธิจึงดีมาก ขาไม่เมื่อย ไม่ปวดไม่เจ็บ ไม่เป็นเหน็บ ไม่เป็นตะคริว
ส่งเสียงไปเถิด ไม่มีเจ็บคอ เสียงแหบหากพูดเบา แต่ถ้าจะสวดต่อ ก็มีเสียงเท่าเดิม
นึกว่าจับพระตาเนื้อ ๆ ที่มณฑปพระบรมสารีริกธาตุ และพระปัจเจกพุทธเจ้าตรงหน้า
เมื่อสมาธิดีมากขึ้น ก็จะเห็นเป็นพระวิสุทธิเทพที่เราอาราธนาขอบารมีท่านแผ่ออกไป
อยู่ตรงหน้าองค์ใหญ่ คลุมทั่วบริเวณ… เล่าตรง ๆ เลยว่า
ไม่คิดกระทั่งจะหันไปดูพระอาจารย์ตอนท่านสวดเลย

ขออนุโมทนาบุญทุกท่านเป็นอย่างสูง

เป็นบุญจริงหนอ... กราบ กราบ กราบ
__________________
การรักษากำลังใจสำคัญที่สุด...ได้ดีอย่าฟู แล้วขณะเดียวกันว่า ถ้าได้ร้ายก็อย่าฟุบ ให้เห็นว่ามันเป็นปกติของมัน เรื่องของมัน
ถ้ามันดีมาพออาศัยได้ก็ดีกับมันไป ถ้าหากว่ามันไม่ดีมา เราอยู่กับมันก็ให้รู้อยู่มีสติอยู่ ถึงเวลาก็ต่างคนต่างไปอยู่แล้ว...
กำลังใจของเราพลาดแม้แค่วินาทีเดียวนี่ อาจจะหมายถึงแพ้ทั้งกระดาน

อะไรมันก็ไม่เจ็บปวดเท่ากับต้องเกิดใหม่ มันเป็นทุกข์ เป็นโทษสุด ๆ จริง ๆ
กระโถนข้างธรรมาสน์ ฉบับที่ ๕๑

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 18-09-2013 เมื่อ 19:38
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 106 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ สายท่าขนุน ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา