[สายท่าขนุน]

บางคนนั้นน่าสงสารมากคือ ไม่รู้จักวิธีหยุดคิด
ตั้งแต่เด็กประถม มัธยม มหาวิทยาลัย เราเรียนแต่วิธีคิดมาตลอด
แต่เราไม่เคยเรียนวิธีทำอย่างไรให้ใจของเรานั้นได้พักจากการคิดบ้าง ?
เมื่อสักครู่แม้ตัวเองจะได้นั่งในช่วงเวลาสั้น ๆ ก็มีความสุข เพราะว่า ได้หยุดคิด
ได้อยู่กับปัจจุบัน แล้วก็รู้สึกเบาสบาย และก็รู้สึกว่า มีแรง
เพราะฉะนั้น การที่เราได้มาจัดสรรเวลาช่วงหนึ่งของวัน
ได้มาดูใจของเราว่า ใจของเรานั้นทำงานอย่างไร ? สำคัญมาก
ไม่เช่นนั้นแล้ว เราก็จะปล่อยให้ความคิดของเรานั้น ทำงานอยู่ตลอด
ใจของเราทำงานอยู่ตลอด เปรียบเสมือนกับอะไร ?
เปรียบเสมือนกับเครื่องจักร รถยนต์ หรือเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ใช้งานอยู่ตลอด
ทีวีที่เปิดอยู่ตลอด ไม่เคยปิดเลย นั่นคือความคิดของเราที่คิด ๆ ๆ อยู่ตลอด
คิดจนเครื่องพัง ถึงจะเลิกคิด นี่!!...คือคนที่ไม่เคยคิดที่จะหยุดพัก