[เถรี]

อย่างเช่นว่าสภาพร่างกายนี้มีความไม่สวยไม่งามเป็นปกติ เราก็ไปเห็นว่ามีความสวยงามเป็นปกติ สภาพร่างกายมีความไม่เที่ยงเป็นปกติ เราก็เห็นว่าเที่ยง มีความทุกข์เป็นปกติ เราก็เห็นว่าสุข ไม่มีอะไรเป็นเราเป็นของเรา เราก็เห็นว่าเป็นของเรา ก็แปลว่าสติปัญญาของเรายังไม่เพียงพอ

ดังนั้น...ในการปฏิบัติธรรมแต่ละครั้ง ไม่ใช่เรานั่งสมาธิอย่างเดียวแล้วเรียกว่าปฏิบัติธรรม เพราะว่าการปฏิบัติธรรมเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าภาวนา ก็คือทำแล้วต้องเจริญขึ้น หมายความว่าเราปฏิบัติธรรมแล้ว กาย วาจา ใจ ของเราต้องดีขึ้น เจริญขึ้น ก้าวไปสู่ความละเอียดมากขึ้น ไม่ใช่ว่าการปฏิบัติธรรมคือหลับตาทำสมาธิอย่างเดียว

หลังจากที่เราทำสมาธิจนทรงตัวเต็มที่แล้ว สภาพจิตค่อย ๆ คลายเคลื่อนจากองค์สมาธิออกมา เราก็ต้องหาวิปัสสนาญาณให้จิตได้ขบคิด โดยอาศัยกำลังสมาธินั่นแหละช่วยในการคิด เพราะว่าเมื่อสมาธิทรงตัวนิ่งสงบ ปัญญาจะเกิด มองเห็นความเป็นจริงได้ง่าย