[เถรี]

"สมัยหลวงพ่อเกษม วัดสุสานไตรลักษณ์ ท่านยืนอยู่ที่หน้าต่าง มีพวกเถ้าแก่โรงงานให้คนงานแบกของผ่านหน้าต่างไป ท่านก็ "เอ้า..ไป" ... "ไป" ... "ไป" เขาแค่แบกเดินผ่านหน้าไปเท่านั้น ก็เอาไปขายได้แล้ว แต่ว่าหลวงพ่อเกษมท่านยังเมตตาเสกให้ เวลาไปแต่ละที คนเข้าคิวหาท่านยาวเป็นกิโลเมตร เข้าไปกราบหลวงพ่อ ไปถวายของหลวงพ่อ ถ้าเป็นอาตมาให้เข้าไปทีละสิบคนยี่สิบคน ให้เวลาสักสองนาที กราบเสร็จ ถวายเสร็จให้รีบออก แถวจะหายไปเร็วมาก แต่นี่กรรมการวัดเล่นให้เข้าไปทีละคน ออกมาแล้วคนต่อไปค่อยเข้า

พออาตมาไปถึง กรรมการวัดเห็นพระ "นิมนต์ครับ" แต่อาตมาไม่ไป กราบท่านข้างนอกตรงนั้น เอาเงินหยอดตู้เรียบร้อยก็กลับเลย บางทีถ้าไปที่ครูบาอาจารย์บางท่าน อย่างหลวงปู่ทองดำ วัดท่าทอง พระท่านก็ถามว่า “อาจารย์จะไม่รอหลวงปู่จริง ๆ หรือครับ ?” บอกไปว่า “ไม่เอา...ผมกลัวว่าถ้าผมอยู่ได้จนแก่ ๆ ขนาดนี้ แล้วมีคนมากวนไม่เลิก ผมจะซวยเอา” พยายามสร้างกรรมแบบนี้ไว้น้อย ๆ ดีกว่า"