[ทาริกา]

หลวงตาว่า สถานที่นี้น่าจะมีเจ้าของที่มีคุณธรรมนะลูก ควรจะมีความมั่นคงในอาชีพในชีวิต เพราะขนาดเด็ก ๆ ชายหญิงที่ออกมาตอบคำถามก็ยังทำหน้าที่ได้ดีมาก ๆ ...บอกว่าเจ้าของให้เอาน้ำชายกมาถวาย เอาขนมหลายอย่างใส่ถุงให้นำกลับมาวัด เข้าห้องน้ำก็สะอาด โอย...เขียนแค่นี้ก่อนลูก บ่าย ๓ โมงกว่าแล้วค่อยหายมึนหัวหน่อย กลับไปเขียนต่อที่วัด

เช้าวันที่ ๑๐ ต.ค. นั่งจิบกาแฟ ‘ร้านวันยังค่ำ’ ตอนนี้ ‘อินเขาใหญ่’ อยู่ในวัดเรา อารมณ์คลายสบายใจขึ้น ก็จะเล่าเรื่องในบ้านใหญ่ของเราต่อไป...เล่าเรื่องชีวิตของพี่น้อง ที่มีชีวิตขรุขระของหลวงตาแต่งแต้มให้หมองศรีอยู่ในช่วงเวลาหนึ่ง โดยเฉพาะหลวงพี่นันต์ (ท่านอาจารย์พระครูปลัดอนันต์ พทฺธญาโณ เจ้าอาวาสองค์ปัจจุบัน) ด้วยแล้ว... หลวงตาเคยทำบาปล่วงเกินท่านไว้เป็นระยะต่อเนื่องตลอดเวลา ทั้ง ๆ ที่ท่านเป็นพระคู่สวดคู่กับหลวงพี่โอ (ท่านพระครูสมุห์พิชิต ฐิตวีโร) คิดดูเถิดลูกหลานเอย.. ว่าหลวงตาแก่องค์นี้... ทำบาปหยาบช้าขนาดไหน

อย่างเช่นครั้งหนึ่ง.. ในช่วงเวลานั้น.. นี่เล่าเป็นเรื่อง ๆ ไปตามนึกได้นะลูก ! มันอาจจะสลับขั้นตอนและเวลาตามจริงไปบ้าง... วัดท่าซุงเรากำลังอยู่ในระยะเสวยวิบากจากกรรมเดิมที่ทำร่วมกันมาแต่อดีตชาติ และคงคล้ายคลึงกันทุกสำนักในพระพุทธศาสนา (แต่ว่าจะพูดออกมาตามจริงของขณะนั้น ๆ หรือไม่เท่านั้น) คือผู้คนในสำนักทั้งพระภิกษุและฆราวาสที่ประจำในวัด ขณะนั้นจะมีความคิดเห็นในการทำงาน.. การจัดการเรื่องต่าง ๆ ไม่ค่อยจะตรงกัน อย่างน้อยก็ต้องแยกออกได้เป็น ๒ ฝ่ายเป็นธรรมดาโลก ทั้งที่แท้จริงก็ต่างรักเคารพมอบกายถวายชีวิตต่อพ่อ (หลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง) ไม่มีอะไรเปลี่ยนได้... ไม่สงสัยน้ำใจเรื่องนี้ และขณะนั้นพ่อก็ยังมีชีวิตอยู่ ดูแลสั่งสอนลูก ๆ อยู่ตามปกติ