[โอรส]

ถาม : ...(ไม่ชัด)... ตอนนั้นหนูอยู่เมืองกาญจน์...สู้กับคนไม่ดี เขาว่าเราเป็นคนไม่ดี เราอยู่เฉย ๆ ของเรา...เราก็สามารถหาวิธีหลบหลีก...เมื่อเราคิดถึงคำว่าก่อกรรมค่ะ เราไม่อยากก่อกรรม แต่ว่าถ้าเราอยู่เฉย ๆ...ในแง่ทางโลกนี้ จะเกิดผลกระทบขึ้นแน่นอน แล้วที่เราพยายามคิด ตัวโมหะอื้อเลยค่ะ ...(ไม่ชัด)...?
ตอบ : จริง ๆ แล้ว คือเราทำถูก แต่ว่าถูกแค่ขณะนั้น ถูกแค่กำลังใจของเราในตอนนั้น

คำว่าก่อกรรมใช้ได้ถูกต้องเลย คือว่าทุกสิ่งทุกอย่าง พอมีการกระทำขึ้นมา ไม่ว่าจะดีหรือชั่ว ผลของการกระทำจะส่งผลให้เราในอนาคตแน่นอน นั่นคือการก่อกรรมขึ้นมา

คราวนี้..กำลังใจของเราในตอนนั้น อยู่ในจุดที่รักตัวของเราเองมากกว่า ก็จำเป็นจะต้องตอบโต้ เพื่อเป็นการปกป้องตัวของเรา ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

แต่ว่าถ้าหากเป็นผู้ที่กำลังใจสูงกว่านั้น จะอยู่ในลักษณะที่เรียกว่า ยอมตายถวายชีวิต เพื่อให้เด็ดขาดจบไป กรรมตรงนี้จะสิ้นสุดไปเลย ถึงเขาจะฆ่าเราก็ยอม นั่นเป็นอีกระดับหนึ่งของกำลังใจ

แต่ละคนแต่ละกำลังใจไม่เท่ากัน ดังนั้น..การกระทำของแต่ละคนไม่มีอะไรน่าตำหนิ

เขาคิดว่าสิ่งที่เขาทำนั้นดีแล้ว เขาจึงได้ทำ ถ้าเขารู้ว่าไม่ดีคงไม่ทำหรอก

ของเราเองก็...เอากับเขาหน่อยก็คงจะดี ก็เลยทำบ้าง กลายเป็นว่ากรรมก็กว้างออกไปเรื่อย จากการกระทำที่ไม่ได้ยุติลง

คราวนี้..ถ้าหากว่าอยากจะหยุดการกระทำนั้น ก็ต้องอยู่ในลักษณะที่ว่ายอมตายถวายชีวิตบูชาธรรมไปเลย แต่กำลังใจของเราไม่ถึงตรงจุดนั้น ในเมื่อเรายังไม่ถึงตรงจุดนั้น สิ่งที่เราทำลงไปในขณะนั้น ก็ถือว่าสมควรแล้ว


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนมิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๔๔