[ตัวเล็ก]

ถาม : การที่ในพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่มที่ ๙ สุตตันตปิฎกที่ ๐๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค ได้ระบุไว้ว่า

"ภิกษุเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพผิดทางด้วยเดรัจฉานวิชา เช่นที่ สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางพวก ฉันโภชนาหารที่เขาให้ด้วยศรัทธา แล้วยังเลี้ยงชีพผิดทางด้วยเดรัจฉานวิชาอย่างนี้ คือ ทำพิธีบนบาน พิธีแก้บน ร่ายมนต์ขับผี ตั้งศาลพระภูมิ ... พ่นน้ำมนต์ รดน้ำมนต์ ... ทั้งหมดนี้คือศีลของภิกษุ" ดังนี้คือการห้ามพระภิกษุทำน้ำมนต์หรือไม่ครับ ?

ตอบ : ฟังดูเหมือนมาจากสำนักพุทธวจนะอย่างไรก็ไม่รู้ พวกอ่านพระไตรปิฎกไม่แตกแล้วมาแสดงความโง่ พวกนี้ควรตายแล้วไปเกิดใหม่ เผื่อว่าจะฉลาดขึ้น...! อย่าลืมว่าพระพุทธเจ้าตรัสว่า เลี้ยงชีวิตด้วยวิธีการนั้น ๆ สำหรับท่านที่ไม่ได้เลี้ยงชีวิตด้วยวิธีการนั้น ๆ แต่ทำเพื่อสงเคราะห์ญาติโยมก็ทำไปสิครับ..!

อ่านตำราไม่แตกก็ลักษณะอย่างนี้ ตีความไม่แตกแล้วยังพาเข้าป่าเข้าดงอีกต่างหาก