[เถรี]

ถาม : ป่าที่เมืองไทยมีที่ไหนที่เหมาะแก่การปฏิบัติบ้างครับ ?
ตอบ : ป่าสอยดาว ป่าภูกระดึง ที่เหมาะมาก ๆ อีกแห่งหนึ่งก็ป่าน้ำหนาว ป่าสอยดาวอยู่จันทบุรี ป่าน้ำหนาวอยู่เพชรบูรณ์ ส่วนภูกระดึงคงไม่ต้องบอก ไปกันจนปรุแล้ว ที่ภูเขียวก่อนหน้านี้ก็เหมาะมาก ๆ

ตอนนี้ป่าเริ่มลดน้อยถอยลง สมัยก่อนมีกระทั่งตัวเบื้อ สมัยนี้ไม่รู้ว่ายังเหลืออยู่หรือเปล่า ? ตัวเบื้อเป็นมนุษย์ประเภทหนึ่ง แต่มีชีวิตอยู่คล้าย ๆ สัตว์เดรัจฉาน ก็คืออยู่กับป่า กินกับป่า ลักษณะเด่นก็คือไม่มีหัวเข่า ถ้าหกล้มต้องตะกายหาต้นไม้ เกาะแล้วสาวตัวเองให้ยืนถึงวิ่งต่อได้ เพราะขาพับไม่มี

สมัยก่อนชาวบ้านเขาล่ามากินด้วยนะ เอาตัวผู้มาย่างกิน เอาตัวเมียมาทำเมีย เราเห็นเขาเป็นสัตว์ แต่จริง ๆ แล้วเป็นคนดี ๆ นี่เอง พวกนี้ถ้าเจอพระธุดงค์เขาจะมาขอพวกเกลือ แต่ถ้าเจอชาวบ้านจะวิ่งหนี เพราะเขารู้ว่าขืนอยู่ตายแน่ เขาอยู่ในป่าแล้วขาดเกลือ ก็จะมาขอ แรก ๆ ก็คงไม่ได้เจตนาจะมาขอหรอก พอมาใกล้พระท่านก็เมตตา มีอะไรก็ส่งให้ คราวนี้พอกินเกลือเข้าไปแล้วชอบก็ติดใจ เราจะเห็นว่ารส ก็ทำให้ยึดติดได้

ถาม : ตอนนี้ยังมีไหมคะ ?
ตอบ : ไม่แน่หรอก..บางทีอยู่ลึก ๆ ก็มี ผีเสื้อห้วยที่บางคนเรียกว่า กองกอยก็ยังมีอยู่ คุณโจ๋ย บางจากไปถ่ายทำสารคดี บอกว่าพวกนี้เร็วจนถ่ายรูปไม่ทัน ขนาดตั้งกล้องดักไว้ พอกล้องลั่นเขาโดดหนีเร็วขนาดกล้องจับภาพไม่ทัน เห็นแต่ปลายเท้านิดเดียว