อบรมที่เกาะพระฤๅษี วันที่ ๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๐
น่าจะใช่...ถ้าผมฟังไม่ผิด ดังนั้น..ไม่ต้องห่วงผมดูแลตัวเองได้ จำไว้ว่า
สิ่งที่พูดนั้นสู้ทำเลยไม่ได้ ตั้งใจจะทำอะไรต้องทำให้จริง ๆ โบราณเขาว่า
เรียนให้รู้ ดูให้จำ ทำให้จริง สำคัญตรงที่ว่าเรายังไม่ทำจริงเท่านั้นเอง
วันนี้มี ๒ เรื่อง เรื่องแรกก็คือ จะทำบุญให้กับหลวงตาชาติ เรื่องที่สอง มีพระจะสึก สองเรื่องคนละทิศคนละทาง แต่จริง ๆ แล้วก็เป็นเรื่องเดียวกัน คือสรุปตรงเมื่อสักครู่นี้ว่า
พระที่จะสึกแปลว่ายังไม่ทำจริง ถ้าทำจริงแล้วผลการปฏิบัติจะต้องมี
ผมบอกแล้วว่าแค่ทรงฌานได้ เอาแค่ปฐมฌานก็พอ ถ้าคิดเป็น เราจะเห็นคุณพระรัตนตรัย อย่างชนิดที่เรียกว่าจับจิตจับใจ เมื่อเราเห็นตรงจุดนั้นแล้ว ก็ไม่คิดที่จะไปไหน มีอย่างเดียวคือจะทุ่มเทให้กับการปฏิบัติยิ่ง ๆ ขึ้นไป
ของ
ท่านก้องจะว่าไปแล้วคือกำลังใจท่านดี คือมาทางพุทธภูมิ แต่ว่ายังมีความประมาทอยู่มาก เพราะว่าพอบวชมาก็ไปอยู่ที่
วัดคลิตี้ คุณจำไว้เลยว่า
ถ้ายังไม่ถึง ๕ พรรษา ห่างครูบาอาจารย์ไม่ได้เด็ดขาด ตายห่..มาเยอะแล้ว..!
ในเมื่อไปอยู่ห่าง ถึงเวลาเกิดปัญหาอะไร โดยเฉพาะข้องขัดทางการปฏิบัติ ไม่รู้จะปรึกษาใคร เมื่อกำลังใจของตนเองตก ไม่คิดอยากจะอยู่ในผ้าเหลืองอีก ก็ไม่มีใครประคับประคองค้ำจุนได้ เพราะฉะนั้น..พวกประเภทเก่งมาตั้งแต่เกิดนั้น อย่าพยายามให้มี ยังไม่มีใครเก่งจริงหรอก ถ้าเก่งจริงก็ไม่มาเกิด
คนเก่งจริงเขาไปนิพพานกันหมดแล้ว
สมัยอยู่วัดท่าซุง ผมทำหน้าที่รับพระรับโยมเข้าพัก ผมเจอประเภทที่ถึงเวลาก็หอบบาตรหอบย่ามจีวรลากพื้นมาเลย มาขอที่พัก ผมบอกห่มจีวรให้เรียบร้อยเสียก่อน เขาบอกว่า
“ช่วยห่มให้ผมหน่อยครับ ผมห่มจีวรไม่เป็น..”
ผมถามว่า
“คุณบวชภาษาอะไรวะ ? ห่มจีวรไม่เป็น..” เขาบอกว่า
“ผมเพิ่งบวชเมื่อเช้านี้เองครับ พอบวชเสร็จผมก็ออกธุดงค์เลย..” ไอ้พวกนี้กลัวประวัติจะไม่สวย ถึงเวลาเผื่อดังขึ้นมาจะได้คุยได้ว่า
“กูออกธุดงค์ตั้งแต่วันแรกที่บวช..”
พวกนี้ความจริงผิดพระวินัยตั้งแต่แรกแล้ว เพราะว่าพระถ้าไม่ถึง ๕ พรรษา เขาเรียกว่า
“ยังไม่ได้นิสัยมุตตกะ” คือยังพ้นจากครูบาอาจารย์ไม่ได้ ยังต้องอยู่รับฟังคำสั่งสอนและหลักการปฏิบัติต่าง ๆ ก่อน ต้องคอยดูแลครูบาอาจารย์ตามกิจวัตร ตามวิธีวัตร ตามอุปัชฌายาจารวัตร
แต่ว่าสมัยนี้มักจะเก่ง พอบวชเสร็จก็ไปอยู่ของตัวเองเลย แล้วก็ทำเละให้ดูทุกที เรื่องเหล่านี้ก็เป็นเรื่องที่น่าหนักใจ เพราะว่าครูบาอาจารย์ปัจจุบัน ท่านก็บวชทิ้ง ประเภท
“พระอุปัชฌาย์เป็ด” ไข่แล้วทิ้งเลย ไม่มีการฟูมฟักดูแล ลูกศิษย์ลูกหาถ้าหากว่าเอาดีได้ ก็ต้องนับว่าเป็นความสามารถเฉพาะตัวจริง ๆ แต่ก็หาได้ยาก ส่วนมากไปไม่รอด..!