[เถรี]

ถ้าทุกท่านสามารถใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นจริงดังนี้ สภาพจิตของเราก็หมดอยากที่จะยึดครองในร่างกายนี้ หมดอยากที่จะต้องการเกิดมาในโลกที่เต็มไปด้วยความทุกข์ยากเยี่ยงนี้ เราก็สามารถหลุดพ้นไปสู่พระนิพพานได้

สำหรับหลายท่านที่เคยถามว่าจะปฏิบัติกรรมฐานอย่างไรจึงจะเหมาะสมแก่ตน ขอบอกว่าทุกคนต้องอาศัยอานาปานสติ คือการกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกเป็นหลัก แล้วหลังจากนั้นเราจะปฏิบัติควบไปด้วยพรหมวิหาร ๔ ก็ดี หรือพุทธานุสติคือกำหนดภาพพระไปด้วยก็ดี ตลอดจนกระทั่งกรรมฐานกองอื่น ๆ นั้น ก็อยู่ที่ความชอบใจของเรา แต่จะทิ้งลมหายใจเข้าออกไม่ได้ เพราะถ้าทิ้งลมหายใจเข้าออก การปฏิบัติทุกประการจะไม่ทรงตัว ผลของการปฏิบัติก็จะไม่เกิดขึ้น

ลำดับต่อไปก็ให้ทุกท่านตั้งใจดูลมหายใจเข้า-ออกของตนเอง หายใจเข้า..กำหนดความรู้สึกทั้งหมด ไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก..กำหนดความรู้สึกทั้งหมด ไหลตามลมหายใจออกมา ใช้คำภาวนาตามที่เรามีความถนัด มีความชำนาญมาแต่เดิม ถ้าลมหายใจเบาลง ก็กำหนดรู้ว่าลมหายใจเบาลง ถ้าคำภาวนาหายไป ลมหายใจหายไป ก็กำหนดรู้ว่าคำภาวนาหายไป ลมหายใจหายไป

เพราะว่าเมื่อถึงตรงจุดนั้น สภาพจิตที่นิ่ง ละเอียด ใสสะอาดนั้น การปรุงแต่งใด ๆ ไม่สามารถจะเกิดขึ้นได้ ดังนั้นคำภาวนาจึงไม่สามารถที่จะมีได้ การกำหนดรู้ลมหายใจไม่สามารถที่จะมีได้เช่นปกติ จนกว่าสภาพจิตจะคลายออกมาสู่อารมณ์ที่หยาบกว่านั้น จึงสามารถที่จะกำหนดรู้ลมหายใจหรือกำหนดคำภาวนาต่อไปได้

ตอนนี้ขอให้ทุกท่านตั้งใจภาวนา หรือพิจารณา หรือกำหนดภาพพระตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันอาทิตย์ที่ ๗ ตุลาคม ๒๕๕๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยรัตนาวุธและเถรี)